অনুভৱৰ জিঞ্জিৰি(হিমা কলিতা)

থৌকি-বাথৌ মোৰ তেজৰ ঢৌ

নিশা যেতিয়া গাভৰু হয়

নীৰৱ হৈ পৰে চৌদিশ

মই তেতিয়া এন্ধাৰৰ স’তে খেলোঁ

সুখে – দুখে প্ৰতিপলে

শব্দৰ মায়ামৃগৰ সন্ধান কৰোঁ৷

 

জীৱন অদ্ৰি বগাই

কঠিন শিলাস্তৰ ভেদি

হাতুৰীৰে শব্দ ভাঙি – পিটি

শব্দৰ স’তে নিজানে – নিটালে গুণগুণাই

শব্দৰ মালা গাঠোঁ

জিঞ্জিৰিত ধৰি ধৰি

বগাইছে কবিতা সৰ্পিল গতিত৷

 

উৱাহে – পিয়াহে অবিভক্ত

আলোড়িত মুখৰিত দিক – দিগন্ত

অন্তৰিন্দ্ৰিয়ত অভিলষিত আজি

হ’ৱ ধৰিছে অগ্নিকলাইৰ সৃষ্টি৷

[DISPLAY_ULTIMATE_SOCIAL_ICONS]