বছৰি আহে ব’হাগ আহে ৰঙালী ( জেতবন বৰুৱা)

বছৰি আহে ব’হাগ, আহে ৰঙালী 

উখল-মাখল উতলে বিহুতলী৷ 

ব’হাগ মানে নতুন সাজ, মনে-প্ৰাণে 

ৰঙালীয়ে বিলায় সুবাস, গানে গানে 

ব’হাগে যেন কৈ যায়, থাকিবা মিলিজুলি 

বছৰি আহে ব’হাগ, আহে ৰঙালী৷ 

 

বসন্ত প্ৰেমৰ ঋতু, জানা যুগে-যুগে 

তথাপিও থাকোঁ আমি, কিয় ভাগে-ভাগে 

প্ৰেম এৰি ঘৃণাৰ হাতৰ

ধৰোঁ কিয় আঙুলি

বছৰি আহে ব’হাগ, আহে ৰঙালী৷

 

ভুল নহয় ফুলালে ফুল, খোজে প্ৰতি 

মিলাপ্ৰীতিত আগুৱালে, কোৱা কিনো ক্ষতি

হিংসা মানে ধ্বংস জানা

অহিংসতহে উৰুলি

বছৰি আহে ব’হাগ, আহে ৰঙালী৷

[DISPLAY_ULTIMATE_SOCIAL_ICONS]