আমেৰিকাৰ ডায়েৰী (৭) (গিতাঞ্জলী বৰুৱা)

 কোনো এজোপা গছ যদি গুলপীয়া, কোনো এজোপা আকৌ ৰঙা৷ কোনো কোনো গছ হালধীয়া হৈ পৰিছে৷ ঠিক হালধীয়া সোণাৰু জোপাই৷ পিছে গছবোৰত ফুল নাই, এইয়া পাতৰহে বিভিন্ন বৰণে আৱৰি ধৰিছে৷ বিভিন্ন আকাৰৰ পাতবোৰক যেন ৰঙা, হালধীয়া, গোলপীয়া ৰং কৰাহে আছে৷ কোমল গোলাপী ৰঙৰ পাতেৰে আৱৰা গছ কেইজোপাৰ উচ্চতা বৰ এটা বেছি নহয়, গা–গছডালো পাতল৷ ওচৰলৈ গ’লে যেন কিবা কথাহে ক’ব, বতাহজাক এফালৰপৰা আনফাললৈ যাওঁতে পাতবোৰে হাত বাউলিহে মাতে৷ কিছুমান ঠাইত গছবোৰ এনেকুৱাকৈ ৰোৱা আছে এজোপাৰ পৰা আনজোপালৈ দূৰত্ব প্ৰায় সমান৷ কাৰ্পেট ঘাঁহবোৰৰ ওপৰত শাৰী শাৰীকৈ থকা গছবোৰ, অলপ সময়ৰ কাৰণে স্বৰ্গত বিচৰণ কৰি থকাৰ নিচিনা অনুভৱ এটা হয়৷ গছবিলাকৰ গুৰিৰ পৰা ডালপাতকে ধৰি আগটোলৈ অকণো খঁুট নথকাকৈয়ে ভগবানে স্ৰজিছে৷ আচলতে প্ৰকৃতিক বৰ সুন্দৰকৈ সংৰক্ষণ কৰিব জানে আমেৰিকাবাসীয়ে৷ বঢ়া গছবোৰ সময়ত কাটি দিয়ে৷ পোক–পৰুৱাই যাতে গছবোৰ অনিষ্ট কৰিব নোৱাৰে তাৰ বাবে নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ মূৰে মূৰে কীটনাশক দি যায়৷ গুৰিবোৰৰ চাৰিওকাষে ধুনীয়াকৈ চিকুণাই গছ কাটি লৈ ৰৈ যোৱা গছৰ টোকোৰাবোৰ মিহি মিহিকৈ কাটি ছটিয়াই থয়৷ গছবিলাকৰ সৌন্দৰ্য দুগুণে চৰে৷ যিফালেই যাও শাৰী শাৰী গছেই পাও, যাৰ বাবে হয়টো প্ৰদূষণমুক্ত দেশ৷ মুকলি আকাশখনক ক’লা ডাৱৰে নহয় বগা ডাৱৰেহে আৱৰি থাকে৷ কাৰখানা বৰ বেছি দেখা নাই দুই এটাহে দেখিবলৈ পাইছোঁ৷ কিন্তু তাৰ পৰা নিগৰিত হোৱা ধোঁৱাবোৰ বগা৷

গছবিলাক হৈছে প্ৰকৃতিৰ অনবদ্য ৰূপ৷ গছেই জীৱৰ প্ৰাণ, গছজোপাৰ বাবেই আমি উশাহ–নিশাহ ল’ব পাৰিছো, গতিকে গছৰ প্ৰতি আমাৰ প্ৰত্যেকৰে দায়িত্বও বহুত আছে৷ গছ সংৰক্ষণ অতিকৈ প্ৰয়োজন৷