অসমৰ সমাজ আৰু সংস্কৃতিত গুৰুজনাৰ অমূল্য অৱদান ঃ নামঘৰ (জুন্টি বৰদলৈ)

নামঘৰ সদায়েই পুবা–পশ্চিমাকৈ নিৰ্মাণ কৰা হয়৷ নামঘৰৰ পূবত মণিকূট সজা হয়৷ নামঘৰৰ মণিকূটৰ প্ৰধান অংগ হৈছে থাপনা বা সিংহাসন বা গুৰু আসন৷ মন্দিৰ বিলাকত যেনেকৈ থাপনা সাজি মূৰ্তি ৰখা হয়, ঠিক তেনেকৈ নামঘৰসমূহতো সিংহাসন তেনেদৰে ৰখা হয়৷ থাপনাৰ ওপৰত চন্দ্ৰতাপ আঁৰি দিয়াটো অসমীয়া নামঘৰৰ এটা বৈশিষ্ট্য৷ এই সিংহাসন সজা হয় কাঠেৰে৷ কিছুমানৰ মতে ইয়াত চেগুন আৰু গমাৰি কাঠহে ব্যৱহাৰ কৰা হয়৷ আন কিছুমানৰ মতে বেল গছৰ পৰাহে আসন সজোৱা হয়৷ কিয়নো বেলগছ পবিত্ৰ গছ৷ গুৰু আসন বা সিংহাসন তিনিখলপীয়া, পাঁচখলপীয়া আৰু সাতখলপীয়া৷ সিংহাসন যিমানেই খলপীয়া নহওঁক কিয় তাত উপাস্য দেৱতাৰ বিগ্ৰহ ৰখা হয়৷ অৱশ্যে নৰবৈষ্ণৱসকলে সিংহাসনত মৰ্ত্যৰ কল্পতৰু ভাগৱত গ্ৰন্থ বা গুণমালা ৰাখে৷ আসনৰ মূল উপাদান হ’ল কাছ, হাতী আৰু সিংহ৷ হাতীৰ ঠাইত গৰুড়ো থাকিব পাৰে৷ কৰ্ম অৱতাৰৰ যি গূঢ়াৰ্থ হৈছে সংযমৰ প্ৰতীক৷ আসনৰ ভিত্তিমূলক থকা কাছয়ো তাকেই অৱগত কৰে৷ হস্তী পাপৰ প্ৰতীক, এই পাপ হস্তীক দমন কৰে নামসিংহই৷ নামঘৰৰ আৰ্হি সকলো ঠাইতে একেই দেখা যায়৷ ইয়াৰ প্ৰতিটো অংশৰে তাৎপৰ্য আছে৷ দুয়ো মূৰে টুপ ভঙা চৈধ্যটা খুটাৰ এটি বৃহৎ ঘৰ৷ মূল ঘৰ চৈধ্যটি খুটাক বৈকুণ্ঠৰ চৈধ্যজন পাৰিষদৰ প্ৰতীক বুলি ভবা হয়৷ মূল কীৰ্তন ঘৰ বা মণিকূটৰ সাত খলপীয়া সিংহাসনত থকা সাতটা খলপে সাত বৈকুণ্ঠৰ সপ্তদ্বাৰৰ প্ৰতীক বুলি ভবা হয়৷ হৰিনামৰ সাত কাৰ্য সিদ্ধি কৰে বুলি ভবা হয়৷ সেইকেইটা হ’ল (ৰ) পাপ বিনাশ, (২) পূণ্য উদয়, (৩) বিষয় বিভক্তি, (৪) কৃষ্ণ ভকতি বঢ়ায়, (৫) সমস্ততে বিষ্ণুৰূপ দৰ্শন, (৬) মায়াছিন্ন আৰু (৭) হৰিৰ চৈতন্য মূৰ্তিৰ সৈতে সংযোগ স্থাপন আৰু আসনৰ চাৰিটা খুৰা হ’ল গুৰু, দেৱ, নাম, ভকতৰ প্ৰতীক৷ সিংহাসনৰ কাষতে বৈকুণ্ঠৰ দ্বাৰৰক্ষক ৰূপে জয়–বিজয়ৰ মূৰ্তি খোদিত কৰা হয়৷ মূল গৃহৰ প্ৰথম কোঠাৰ চতুৰ্থ স্তম্ভটিক লাইখুঁটা জ্ঞান কৰা হয়৷ এই খুঁটা সাধুজনৰ আশ্ৰয়স্থল বুলি ভবা হয়৷

হৰি নাম ৰসে           বৈকুণ্ঠ প্ৰকাশে               

প্ৰেম অমৃতৰ নদী৷

শ্ৰীমন্ত শংকৰে          পাৰ ভাভি দিলে

বহে ব্ৰহ্মাণ্ডক ভেদি…৷৷

গুৰুজনাই এই নামঘৰ বা সত্ৰসমূহৰ জৰিয়তে হৰিনামৰ প্ৰেম অমৃতৰ নদী বোৱাই সকলোকে আধ্যাত্মিকতা আৰু প্ৰেম ভাতৃত্বৰ দোলেৰে বান্ধি থৈ গ’ল৷ এই নামঘৰৰ পৰাই গুৰুদুজনাই গীত–মাত, নাট–ভাওনা ৰচনা কৰি এই নামঘৰৰ জৰিয়তে সংস্কৃতিৰ বৰভেটি নিৰ্মাণ কৰি থৈ গ’ল৷ এই নামঘৰৰ মাধ্যমেৰেই হৰি ভকতিত মন নিমজ্জিত কৰি সকলোকে সোণালী সূতাৰ এনাজৰীৰে বান্ধি ৰাখি এক বৃহত্তৰ অসমীয়া সমাজ গঠন কৰি থৈ গ’ল৷

সঁচাই নামঘৰ অসমীয়া জাতিৰ প্ৰাণ স্পন্দন, সংস্কৃতিৰ সম্পদ৷ এই নামঘৰ অসমীয়া জাতিৰ জনজীৱনৰ প্ৰতীক৷ এই নামঘৰৰ পবিত্ৰতা আৰু গুৰুদুজনাৰ আদৰ্শ গোটেই বিশ্বতে প্ৰসাৰিত হওক৷ আজিৰ ব্যস্তময় জীৱনৰ ব্যস্ততাৰ মাজতো মানুহৰ মনত শান্তি–সম্প্ৰীতিৰ এনাজৰীডাল কটকটীয়াকৈ ৰখাত এই নামঘৰটিয়েই এইদৰেই আগ ভাগ লৈ থাকক৷ ভক্তি আৰু সংস্কৃতিৰ মহা মন্ত্ৰৰে অসমীয়া সমাজখন জীপাল কৰি ৰাখক৷ নামঘৰৰ ডবা–কাঁহ, শংক আৰু উৰুলিৰ ধবনিৰে সংস্কৃতিৰ জয়ধবজা উৰুৱাই দশোদিশ মুখৰিত কৰক……৷ সকলোতে কেৱল বিৰাজিত হওক শান্তি… শান্তি আৰু শান্তি৷

বাজক ডবা বাজক শংখ

বাজক মৃদংগ, খোল

অসম আকৌ উন্নতিৰ পথত

জয় আই অসম বোল…৷৷