মনৰ আকাশ খণ্ড-২

ৰামধেনুৰ ৰঙৰ দৰেই ভিন্নৰঙী আমাৰ মনৰ মাজতে একো একোখন নিজস্ব পৃথিৱী আছে৷ এই পৃথিৱীৰ তাগিদাত মানুহবোৰ ব্যস্ত হৈ পৰে৷ বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিবিদ্যাই মানুহৰ প্ৰয়োজন পূৰ্ণ কৰি গৈ আছে যদিও বিজ্ঞানে আৱিস্কাৰ কৰিব নাই মানৱতা, একতা, সু–সংস্কাৰ ধৰি ৰখাৰ যন্ত্ৰ৷ আৱিস্কাৰ কৰিব পৰা নাই ভঙা হৃদয়ৰ ঘাঁ শুকুৱাই দিয়া এটা মেচিন৷ হৃদয়বান মানুহ কোনো যন্ত্ৰৰ আশ্ৰয় নোলোৱাকৈ মহান হয়৷ সঁচা সম্পৰ্ক ধৰি ৰাখিব জনাসকলে দিব জানে আপোনজনক সঁচা মূল্য৷ যান্ত্ৰিকতা আঁতৰাই সম্পৰ্কবোৰক বুজি উঠিলেই গঢ়ি উঠে এখন নিভাঁজ পৃথিৱী৷ য’ত সুখবোৰো নাচি উঠে৷ যোৱা সংখ্যাৰ ‘পূৰ্বদিশ’ত আমি পাতিছিলোঁ এজন মানৱ দৰদী ব্যক্তিৰ কথা৷ যিজন ব্যক্তিয়ে কেৱল অনুভৱ কৰে মানুহৰ আত্মাৰ গান৷ কেৱল মানুহৰ বাবেই কাম কৰি পায় প্ৰশান্তি৷ মৰিগাঁও জিলাৰ নেলী অঞ্চলৰ বেলি সদৃশ ব্যক্তি শ্ৰদ্ধাৰ মৃণাল পাটৰ বুবুল ডাঙৰীয়াৰ কথাৰে আপোনালোকলৈ আগবঢ়াইছো পূৰ্বদিশৰ আন এটি পৃষ্ঠা৷

ঃ আপুনি সু–সংস্কাৰেৰে পৰিপূৰ্ণ এখন ঘৰৰ সন্তান৷ আপোনাৰ দেউতা এজন সামাজিক ব্যক্তি৷ তেওঁৰ বিষয়ে অকণমান জানিব বিচাৰিছোঁ৷

ঃ হয়, মোৰ দেউতা খুব নিকা মনৰ এজন সামাজিক ব্যক্তি৷ যিমানখিনি সম্ভৱ দেউতাই আৰ্তজনক সহায় কৰিবলৈ প্ৰয়াস কৰিছিল৷ সৰুৰে পৰা তেওঁৰ সেই ভাল গুণবোৰ আয়ত্ব কৰিছিলোঁ৷ দেউতাৰ নাম শ্ৰীকান্ত পাটৰ আৰু মোৰ মাতৃৰ নাম ৰমা পাটৰ৷ দেউতাই একো বেয়া বস্তু সেৱন নকৰে৷ অকণমানো অহংকাৰ নথকা ব্যক্তি তেওঁ৷ মোৰ মা খুব সৰল নাৰী৷ মোৰ জীৱন বাটত তেওঁলোকৰ আদৰ্শ আৰু আশীৰ্বাদ প্ৰধান মন্ত্ৰ বুলি মই ভাবোঁ৷

ঃ আপুনি হৃদয়বান মানুহ৷ ৰাইজৰ সেৱাতে নিমজ্জিত হৈ থাকোঁতে ঘৰত সময়. দিব নোৱাৰিলে সমস্যা আহে নেকি?

ঃ অলপো সমস্যা নহয়৷ মোৰ ঘৰৰ প্ৰতিজন সদস্যই মোক সম্পূৰ্ণ সহযোগিতা কৰে৷ আচলতে মোৰ পত্নী, পুত্ৰ, জীয়ৰীও মোৰ দৰেই উদাৰ মনৰ গৰাকী৷ তেওঁলোকেও নিজা নিজা ক্ষেত্ৰত মানুহক সহায় কৰি আহিছে৷ ৰাইজক সময় নিদিলেহে হয়তো তেওঁলোকে মোক বেয়া পাব৷

ঃ কি কাম আটাইতকৈ বেছি ভাল পায়?

ঃ আলহী শুশ্ৰুষা কৰি বৰ ভাল পাওঁ৷ নিজে ৰান্ধি খুৱাবলৈ পালে আৰু বেছি আনন্দ পাওঁ৷