কবিতা

 আহিনৰ পৰশত গাখীৰতী ধানৰ

থোকে থোকে লাগি থাকে

কৃষকৰ ঘাম আৰু তেজৰ চেঁকুৰা,

আশাৰ বৰ্ণিল স্বপ্ন ভাঁহি থাকে

মেহনতী মানুহৰ চকুৱে চকুৱে৷

 

আহিনৰ পৰশত জুৰিটিৰ পাৰত ফুলে

কোমল কহুঁৱা ফুল

বিৰিণাই হালি–জালি নাচে,

আকাশৰ বুকুৰে সৰে

টোপ টোপ নিয়ৰৰ কণা,

শৰতৰ প্ৰেম শেৱালিৰ স’তে

গোপন অভিসাৰ/

নিয়ৰৰ আলিংগন/

পুৱাৰ সুৰুযৰ সোণালী কিৰণত

মুকুতা মণি জ্বলে দুবৰিৰ শিৰত৷

 

আহিনৰ পৰশত

বিলৰ বুকুত ফুলে পদুমৰ পাহি,

কুঁৱলিৰ আৱৰণ ফালি

জিলিকি উঠে ৰক্তিম আভা,

তোমাৰ ওৰণি তলৰ সলাজ হাঁহিৰ দৰে/

 

আহিনৰ পৰশত

বিলৰ বুকুত ফুলে পদুমৰ পাহি,

কুঁৱলিৰ আবৰণ ফালি

জিলিকি উঠে ৰক্তিম আভা,

তোমাৰ ওৰণি তলৰ সলাজ হাঁহিৰ দৰে/

আহিনৰ পৰশত

আলসুৱা শৰতৰ

আকলুৱা মৰম

ফৰকাল আকাশত qw ডাৱৰ

দিগন্ত সীমনাৰে উৰি যায়

দিক্‌ভ্ৰান্ত শৰালিৰ জাক৷

 

শাৰদী জোনৰ স্নিগ্ধ জোনাকত

উৰি ফুৰে সুৰ এটি হৈ

আশাভৰা জীৱনৰ গান৷

 

ৰ’দৰ চোতালত এতিয়া

জীৱন বোটলাৰ হাত বাউলি…৷