>আঘোণৰ সোণালী সোণগুটিৰে

সফলতাৰে লখিমী ঘৰলৈ অনাৰ পিছত আয়োজন কৰা ‘ন–খোৱা’ উৎসৱ আনন্দৰ উৎসৱ৷ মূৰৰ ঘাম মাটিত পেলাই বছৰৰ খেতিটো সফলতাৰে সামৰি স্বাভাৱিকতেই সকলোৰে মনবোৰ মুকলি হৈ পৰে৷ লগে ভাগে নতুন চাউলৰ এসাজ ৰান্ধি খাই ৰং তামাছাৰে ন–খোৱা উৎসৱ পালন কৰে৷ ঠাইভেদে ন–খোৱা উৎসৱৰ পৰম্পৰা বেলেগ বেলেগ৷ কিন্তু ইয়াৰ মূল উদ্দেশ্য এটাই৷ সাধাৰণতে এটা ভাল দিন–বাৰ চাই সমূহীয়া নামঘৰত সেৱা লৈ কীৰ্তন পাঠ কৰে৷ প্ৰসাদ আৰু পায়সেৰে সমূহীয়া ন–খোৱা উৎসৱ আয়োজন হয়৷ সমূহীয়া ন–খোৱাত ভাতৰ ব্যৱস্থা কৰা নহয় সাধাৰণতে৷ নামঘৰত ন–খোৱাৰ পিছত গৃহস্থৰ সুবিধা অনুসৰি ঘৰে ঘৰে ন–খোৱাটো আয়োজন কৰে৷ ওচৰ চুবুৰীয়াৰ লগতে মিটিৰ–কুটুম্ব সকলোকে নিমন্ত্ৰণ কৰি সাধ্যনুসাৰে গৃহস্থই খোৱা–বোৱাৰ আয়োজন কৰে৷ সেই সময়ত শীতৰ আগমন৷ গতিকে ঘৰৰ বাৰীৰ শাক–পাচলিৰে ভৰি থাকে৷ বাৰীৰ শাক, পুখুৰীৰ মাছ, গড়ালৰ হাঁহ আৰু যেয়ে যেনেকৈ পাৰে তেনেকৈ ন–খোৱা উৎসৱৰ ভাগ আয়োজন কৰে৷ উলিয়াই দিয়া জীয়ৰী, দূৰৈত কৰ্মৰত পুত্ৰ সকলো গোট খাই ঘৰখন সেইদিনা আনন্দৰ থলীলৈ পৰিণত হয়৷ কোনো কোনো ঠাইত এপাক বিহুনাচ নাচি ঘৰে ঘৰে সকলোৱে আনন্দ কৰে৷

কোনো কোনো ঠাইত ন–খোৱাৰ দিনা গো–সেৱা কৰে৷ ন–চাউলৰ ভাত ৰান্ধি এখন আগলি পাতত লৈ তাত কেঁচা ধান এমুঠি দি গৰু–গোহালিত গৰুক সেৱা জনাই খাবলৈ দিয়া হয়৷ কোনো ঠাইত আই লখিমীক আদৰাৰ নাম গাই আয়তীসকলে উৰুলি দিয়ে৷ নামনি অসমৰ নলবাৰীৰ ফালে ন–খোৱা উৎসৱত ভাগিন–ভাগিনীক খুৱালেহে আই লখিমী সন্তুষ্ট হোৱা বুলি বিশ্বাস কৰে৷ উজনিৰ ফালে ন–খোৱা উৎসৱত চুঙা চাউলৰ ব্যৱহাৰ বহুলভাৱে হয়৷ বৰা ধানৰ লগতে অসমত বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ জহা চাউলৰ খেতি বহুলভাৱে হয়৷ বৰা ধানৰ চাউল বিভিন্ন ধৰণেৰে ৰান্ধি, ভাপত দি বা চুঙাত দি খোৱা হয়৷ বাঁহ চুঙাত বৰা চাউল সিজাই দৈ, গুড় নাইবা শুকানকৈ ভজা হঁাহৰ মঙহৰ লগত পৰিৱেশন কৰা হয়৷ এয়া ন–খোৱাৰ এক পৰম্পৰা৷