বুৰ্জ খলিফা দেশত ভ্ৰমণ (ঊনবীন গগৈ)

প্ৰায় এমাহৰ আগৰে পৰা পাঙি থকা দিনটো ওচৰ পালেহি৷ পাৰ্ছপৰ্ট, ভিছা, বিদেশী মুদ্ৰা সংগ্ৰহৰ বাবে ঘূৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলোঁ৷ এয়াৰ টিকট দিয়া এজেন্সীটোৱে ভিছাৰো ব্যৱস্থা কৰি দিলে৷ সময়মতে আহিপৰা ভিছা এয়াৰ টিকট পাছপৰ্টলৈ পাণবজাৰত থকা এছ বি আই আঞ্চলিক মুখ্য কাৰ্যালয়ত গৈ ফৰেক্স ট্ৰেভেল কাৰ্ড সংগ্ৰহৰ লগতে বেংক সম্পৰ্কীয় যাৱতীয় কামখিনি কৰি ল’লো৷ গুাৱাহাটীৰ এটা প্ৰতিষ্ঠিত ফৰেক্স ট্ৰেডিং এজেন্সীৰ পৰা আমাৰ ভাৰতীয় টকাৰ বিপৰীতে পাব পৰা সেই দেশৰ কাৰেন্সী অলপ লৈ যোৱাৰ বাবে প্ৰায় সাজু হলো৷ মোৰ কন্যাও আমাৰ লগতে যাবলৈ বুলি নিজা কৰ্মস্থলীৰ পৰা আহি ঘৰ পালেহি৷ এণ্ড্ৰয়ড মোবাইটো ইণ্টাৰনেশ্বনেল ৰোমিং কৰি ললোঁ৷

  সেইদিনা আছিল বুধবাৰ৷ গুৱাহাটীৰ লোকপ্ৰিয় গোপীনাথ বৰদলৈ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বিমান বন্দৰৰ পৰা আমাৰ বিমানখনৰ উৰণৰ সময় আছিল পুৱা ৬ ঃ০৫ বজা৷ বিমান পৰিবহণৰ নতুন নিৰ্দেশনাৱলী মতে বিমানযাত্ৰী বিমান বন্দৰত উৰণ সময়ৰ পৰা তিনিঘণ্টাৰ পূৰ্বে বিমান বন্দৰত উপষ্ঠিত হ’ব লাগে৷ সেই মতে আমি নিশা দুই বজাতে বিছনাৰ পৰা উঠি মুখ হাত লগতে প্ৰাতঃ কাৰ্য সমাপনেৰে গা–পা ধুই ললো৷ দুৰলৈ ওলাই গ’লে গা–পা ধুই গ’লে দেহ–মন দুয়োটা ভাল লাগে৷ গা ধুই উঠি গোসাঁই ঘৰত সোমালোঁ৷ ইতিমধ্যে মোতকৈও আগতেই সেইখিনি কাম কৰি শ্ৰীমতীয়ে একোকাপ কৈ ৰঙা চাহ আৰু থিনএৰাৰুট বিস্কুট ডাইনিং টেবুলত সাজু কৰি থৈছিল৷ কণ্যায়ো গা–পা ধোৱাৰ লগতে যাৱতীয় যোগাৰখিনি কৰি একেলগে চাহ বিস্কুট খাই কাপোৰ কানি পিন্ধি সাজু হ’লো৷ ইফালে ড্ৰাইভাৰে তলত গাড়ীখন সাজু কৰি আমাক মাতি আছে৷ আগদিনাই নিজৰ নিজৰ ট্ৰলী বেগ, হেণ্ড বেগত প্ৰয়োজনীয় বস্তু ভৰাই থোৱা আছিল৷ ড্ৰাইভাৰে দেৰি হোৱা বুলি খৰধৰকৈ ট্ৰলী বেগকইটা নি গাড়ীৰ ডিকিত ভৰালে৷ শ্ৰীমতীয়ে ঘৰৰ সকলো ফালে এপাক চাই ঘৰৰ ৰখীয়াক মাত লগাই আমি তিনিও গাড়ীত উঠিলোঁ ৷ পুৱতি নিশা৷ মহানগৰৰ দিনৰ ভীৰ ৰাতি নেথাকে৷ ৰাজআলিৰ ৰঙা চিগনেল লাইটবোৰ শুই আছে৷ দিনৰ ঘণ্টাত ৫০ কিলোমিটাৰ সীমা নেউচি ৰাজআলিত সেৰেঙা সেৰেঙকৈ গাড়ীবোৰ দৌৰিছে ঘণ্টাত আশী–এশ–এশ বিশ কিলোমিটাৰ বেগেৰে৷ আমাৰ ড্ৰাইভাৰেও তাৰ মাজতে নিয়ন্ত্ৰিত বেগেৰে নি আমাক বিমান বন্দৰ পোৱালেগৈ৷

পোণপ্ৰথমবাৰৰ বাবে বিদেশ ভ্ৰমণ৷ কথাটো ভাৱিলে মনটো অলপ ৰোমাঞ্চিত হৈ পৰে৷ গাড়ীৰ পৰা এয়াৰপৰ্টৰ ট্ৰলীত আমাৰ বেগবোৰ ভৰাই লৈ ডিপাৰচাৰ গেট পালোগৈ৷ আমি হাতে লৈ থকা পাচপৰ্ট ভিচা এয়াৰ টিকট আৰু আধাৰ কাৰ্ড গেটৰ চিকিউৰিটিক দেখুৱাই আগবাঢ়িলো বেগৰ স্কেনিং কৰাবলৈ৷ বেগৰ স্কেনিং হ’ল৷ আমি ট্ৰলী ঠিলি আগবাঢ়িলো ইণ্ডিগ’ কাউণ্টাৰলৈ৷ আমাৰ প্ৰত্যেকৰে পাছপৰ্ট, ভিছা, এয়াৰ টিকট, আই ডি চেক কৰি ডাঙৰ ট্ৰলী বেগকেইটা গন্তব্য স্থানলৈ টিকট নম্বৰ দি আমাৰ ফ্লাইটৰ কাৰ্গলৈ পঠাই কাউণ্টাৰৰ দায়িত্বত থকা কৰ্মচাৰীয়ে আমাৰ হাতত বৰ্ডিং পাচ কেইখন তুলি দি মিচিকিয়া হাঁহিৰে হেপী জাৰ্ণি জনালে৷ এইবাৰ আহিল চিকিওৰিটি চেকিং৷ মহিলা–পুৰুষৰ বাবে নিৰ্দিষ্ট কৰি থোৱা ষ্টেণ্ডত গৈ ট্টে এখনত হেণ্ডবেগ, মোবাইল, ৱালেট, বেল্ট, ঘড়ী সকলো ভৰাই স্কেন ট্ৰেকত দি আমি নিজৰ নিজৰ শৰীৰ স্কেন কৰালোঁ ৷ এয়াৰপৰ্টত এই চিকিউৰিটি চেক কামটো কিছু বিৰক্তিকৰ৷ হেণ্ডবেগত কেতিয়াবা বিমান পৰিবহণ বিভাগৰ নিৰ্দেশনা বহিৰ্ভূত বস্তু থাকিলে যাত্ৰীৰ যি হাৰাশাস্তি হয় ইয়াৰ পৰা হাত সাৰি সুকলমে চিকিউৰিটি চেকৰ জপনাখন পাৰ হৈ যাৱলৈ উপৰোক্ত নিৰ্দেশনাৱলী মতেহে হেণ্ডবেগত বস্তু ভৰাই নিয়াটো দৰ্কাৰী৷ নহ’লে কিছু অশান্তিত পৰিবলগীয়া হ’ব পাৰে৷ যিটো বহু যাত্ৰীৰ ক্ষেত্ৰত দেখা যায়৷ চিকিউৰিটি চেকৰ জপনাখন পাৰ হৈ এইবাৰ নিজৰ নিজৰ হেণ্ডবেগবোৰ লৈ বৰ্ডিং পাচ দিয়া মতে আমাৰ বিমানখনত উঠা গেট নম্বৰ পালোগৈ৷ বিমান উৰণৰ সময় অলপ আছে৷ বিমান বন্দৰৰ গেটত সোমোৱাৰ পৰা স্কেনিং চেকিঙৰ জপনাবোৰ পাৰ হৈ উৰণৰ গেট পোৱালৈকে মাজৰ কামবোৰ এক উৎকণ্ঠাৰ মাজেদি পাৰ হৈ যাওঁতে ক’ব নোৱাৰাকৈয়ে এটা মানসিক চাপ পৰে৷ এই চাপৰ পৰা কিছু উপশম পাবলৈ গেটৰ ওচৰত সজাই থোৱা যাত্ৰীৰ চকীত বহি ললোঁ৷

 ঘৰৰ পৰা নিশাতে উঠি লৰালৰিকৈ আহোতে ভালদৰে চাহ কাপো খাব পৰা নাছিলো৷ ফ্লাইটত উঠাৰ আগেয়ে একোকাপকৈ চাহ খাই ললোঁ৷ এয়াৰ পৰ্টৰ ভিতৰত চাহ খোৱা মানে বিলাস কৰা যেনহে লাগে৷ এয়াৰ পৰ্টৰ বাহিৰত আৰু ভিতৰত সকলো বস্তুৰে দামৰ মাজত থাকে আকাশ–পাতাল পাৰ্থক্য৷ গতিকে অত্যাৱশ্যকীয় বস্তু এয়াৰ পৰ্টৰ বাহিৰত কিনিলে আৰ্থিকভাৱে কিছু সকাহ পোৱা যায়৷

 নিৰ্দিষ্ট সময়ত আমি হাতত বৰ্ডিং পাছ লৈ গেটৰ সন্মুখত যাত্ৰীৰ শাৰীত থিয় দি আগবাঢ়িলোঁ৷ বৰ্ডিং পাছ স্কেন কৰি ফ্লাইটৰ ভিতৰত সোমাই বিদেশ ভ্ৰমণৰ প্ৰথমটো খলপা পাৰ কৰিলোঁ৷

লক্ষ্যস্থান আমাৰ পাৰস্য উপসাগৰৰ পাৰত থকা বিশ্ব ব্যৱসায় কেন্দ্ৰ ডুবাই৷ য’ত আছে বিশ্বৰ পৰ্যটকক আকৰ্ষণ কৰিব পৰা বহুতো আন্তৰ্জাতিক মানদণ্ডৰ পৰ্যটন থলী৷ ৰাতি য’ত সৃষ্টি হয় সপোন পুৰী৷ থাকে মাথোঁ তাত হাঁহি–আনন্দৰ মেলা৷ সকলোৰে মুখত থাকে সফলতাৰ স্বাক্ষৰ৷ সকলোৰে হাতত যেন বাঞ্চিত প্ৰাপ্তিৰ টোপোলা৷

 দুটা ঢাপৰ মাজেৰে আমাৰ গুৱাহাটী ডুৱাই বিমান যাত্ৰা সম্পূৰ্ণ হৈছিল৷ প্ৰথমটো ঢাপ আছিল গুৱাহাটী মুম্বাই আৰু দ্বিতীয়টো ঢাপ আছিল মুম্বাইৰ পৰা ডুবাই৷ আমি গুৱাহাটী–মুম্বাই ফ্লাইটৰ ভিতৰত নিৰ্দিষ্ট আসনত বহি ল’লো৷ এয়াৰ হোষ্টেচ নিৰ্দেশনা ক্ৰমে ককাঁলত চিট বেল্ট মাৰি ললোঁ৷ মোবাইলৰ চুইচ অফ কৰি আসনত আৰামত বহি ললোঁ৷ এটা সময়ত বিমানখনে প্ৰচণ্ড বেগেৰে ৰান কৰি গুৱাহাটীৰ লোকপ্ৰিয় গোপীনাথ বৰদলৈ আন্তজাৰ্তিক বিমান বন্দৰৰ পৰা মুম্বাইৰ ছত্ৰপতি শিৱাজী আন্তজাৰ্তিক বিমান বন্দৰলৈ বুলি আকাশলৈ উৰা মাৰিল৷