ভোগৰউৎসৱ- মাঘবিহু (ঊকৰবীবৰ্মনকলিতা)

বিহু হৈছে অসমীয়াৰ প্ৰাণ৷ পৰম্পৰা ৰক্ষা কৰি অসমৰ লগতে সমগ্ৰ বিশ্বৰে অসমীয়াসকলে ধৰ্ম আৰু বৰ্ণ নিৰ্বিশেষে অতি উলহ–মালহেৰে বিহু উৎসৱ পালন কৰি আহিছে৷ মাঘ বিহু, বহাগ বিহু আৰু কাতি বিহু এই তিনি প্ৰকাৰৰ বিহুৰে অসমীয়া সমাজত এক বিশেষ বৈশিষ্ট্য আছে যদিও মাঘ মাহত অনুষ্ঠিত হোৱা মাঘবিহুৰ কথাই সুকীয়া৷ সন্মুখত মাঘ অথবা ভোগালী বিহুৰ বতৰ ৷ বহু কষ্টৰে কৰা পথাৰৰ খেতি চপাই আনি এই বিহুতে আপোনজনৰ লগত হাঁহে–মাহে এসাজ খাই আনন্দ কৰে প্ৰতিঘৰ অসমীয়াই৷ বিহু বুলিয়েই ঢেঁকীৰ শব্দ আৰু পিঠাৰ গোন্ধত চৌদিশে সৃষ্টি হৈছে উখল–মাখল পৰিবেশ৷  আমাৰ হিন্দু শাস্ত্ৰমতে বাৰটা ৰাশিচক্ৰ আছে আৰু সূৰ্যই বাৰ মাহত বাৰটা ৰাশি অতিক্ৰম কৰে৷ সূৰ্যই পৰ্যায়ক্ৰমে যেতিয়া মকৰ ৰাশিত প্ৰৱেশ কৰে, তেতিয়াই অসমীয়া লোকসকলে মাঘ বিহু উদযাপন আৰম্ভ কৰে৷

  প্ৰকৃততে ভোগালী বিহু মানেই যেন অসমীয়াৰ ‘খাদ্যৰ উৎসৱ’৷ মাঘ বিহু শস্যৰ সৈতে সম্পৰ্কিত৷ বছৰটোৰ বাবে ভড়াললৈ লখিমী চপাই আনি এই বিহুত সকলোয়ে লগে–ভাগে এসাঁজ খায় উদ্‌যাপন কৰে৷ ভোগালী বিহু উদযাপন এদিন আগতে আৰম্ভ হয়৷ অৰ্থাৎ পুহ মাহৰ শেষৰ দিনটোত অসমবাসীয়ে উৰুকা পাতে৷ পথাৰৰ পৰা ধানৰ নৰা আনি মেজি সাজি সেইদিনা সকলোৱে মিলি–জুলি সেই মেজিতে নিশা ভোজ–ভাত খায়৷ নিশা মেজি ঘৰতেই কটায়৷ পুৱা গা–পা ধুই মেজি জ্বলাই সেই জুইতে সকলো অপায়–অমংগল দূৰ কৰাৰ বাবে সকলোৱে প্ৰাৰ্থনা জনায়৷ মাঘ বিহুৰ পুৱা মিঠা আলু, কাঠ আলু, জলপান–পিঠা, লাডু আদি খায় সকলোয়ে দিনটো আৰম্ভ কৰে৷ দুপৰীয়াৰ আহাৰৰ বাবে বিশাল ভোজৰ আয়োজন কৰা হয়৷

 মাঘ বিহুৰ দিনা সকলোৱে পুৱা পৰম্পৰা অনুসৰি গা ধুই মেজি জ্বলায় ইশ্বৰক প্ৰৰ্থনা কৰে৷ বিহুৰ মেজি অঞ্চলটোৰ জ্যেষ্ঠ ব্যক্তিয়ে দাহ কৰে৷ সকলোয়ে মেজিৰ জুইত গা সেকি সমাজৰ পৰা অমংগল আঁতৰাই সকলোৰে উচিত চিন্তি অগ্নিদেৱতাক উপাসনা কৰে৷