উপন্যাসত সংলাপৰ ভূমিকা (অঞ্জনা শৰ্মা) – Purbodix.com

উপন্যাসত সংলাপৰ ভূমিকা (অঞ্জনা শৰ্মা)

উপন্যাসত মানৱ জীৱনৰ পূৰ্ণাঙ্গ চিত্ৰণ ঘটে বাবেই সাহিত্যৰ সকলো বিভাগতকৈ উপন্যাস জনপ্ৰিয়৷ উপন্যাসত মানৱ জীৱনৰ সকলো ধৰণৰ ঘাতপ্ৰতিঘাত, সুখদুখ, আশাআকাংক্ষা, মিলনবিৰহ পুংখানুপুংখভাবে চিত্ৰিত কৰিব পাৰি৷ উপন্যাস বৰ্ণনাত্মক কাহিনীসাহিত্য৷ সেয়ে Marion Growford – মন্তব্য দিছে উপন্যাস জেপত লৈ ফুৰা নাট্যাভিনয়, ইয়াত কেৱল আখ্যান আৰু অভিনয়েই নাথাকে, তেওঁলোকৰ সাজপাৰ, দৃশ্যপট, নাটকীয় অভিনয় আদি অন্যান্য সকলো সৰঞ্জাম উপন্যাসৰ বৰ্ণনাৰ মাজত প্ৰতিভাত হয়৷

উপন্যাস এক কথাশিল্পআৰু মনৱ জীৱনৰ সৰ্বাত্মক চিত্ৰণ৷ ক্লাৰা ৰীভৰ মতে, ‘‘The novel is a picture of real life and manners and of the time in which it is written’’ উপন্যাসৰ একমাত্ৰ উদ্দেশ্যই হৈছে জীৱনৰ প্ৰতিনিধিত্ব কৰা বা জীৱনৰ প্ৰতিফলন ঘটোৱা৷ ইউৰোপত জন্মলাভ কৰা উপন্যাসত সংলাপৰ ভূমিকা সম্পৰ্কেথোৰতে পাৰি এনেদৰে

সংলাপ উপন্যাসৰ অতীব প্ৰয়োজনীয় উপাদান৷ কাহিনী আৰু চৰিত্ৰৰ লগতে উপন্যাস কলাৰ পূৰ্ণতাৰ বাবে সংলাপে যথেষ্ট সহায় কৰে৷ সংলাপৰ মাজেদি চৰিত্ৰৰ মনৰ ভাৱ বা ধাৰণাৰ বিনিময় হয়৷ সংলাপ চৰিত্ৰৰ ভাব প্ৰকাশ, বৈশিষ্ট্য প্ৰকাশৰ লগতে লেখকৰ জীৱনাদৰ্শ প্ৰকাশৰো মাধ্যম৷ উপন্যাসত সংলাপক গুৰুত্ব দিয়াৰ মূলতে উপন্যাসখনৰ নাট্যগুণধৰ্মী হৈ পৰে যদিও উপন্যাস সংলাপ প্ৰধান নহয়৷ উল্লেখ্য যে, উপন্যাসত চৰিত্ৰৰ সংলাপক গুৰুত্ব দিয়াৰ মূলতে উপন্যাসৰ চৰিত্ৰবোৰক প্ৰাণ চঞ্চল কৰি তোলাৰ ফলত উপন্যাসখন নাট্যগুণধৰ্মী হৈ পৰে যদিও উপন্যাস সংলাপ প্ৰধান নহয়৷ উল্লেখ্য যে, উপন্যাসত চৰিত্ৰৰ দ্বন্দ্বাত্মক অৱস্থা আৰু অৱদমিত মৌলিক সত্যক চৰিত্ৰৰ মাজেদি যেতিয়া প্ৰকাশ কৰিবলৈ যত্ন কৰা হয়, তেতিয়াই উপন্যাসত সংলাপৰ গুৰুত্ব আৰু মাত্ৰা বৃদ্ধি পায়৷ Hudson কৈছে, ‘‘Good dialogue greatly brighten a narrative and its judicious and timely used it to be regarded as evidence of a writer’ব্দ technical skill”.  চৰিত্ৰ সমূহক স্পষ্টৰূপত প্ৰকাশ কৰাৰ ক্ষেত্ৰত সংলাপৰ ভূমিকা গুৰুত্বপূৰ্ণ৷ সংলাপে প্লটৰো গতি আৰু তীব্ৰতা বৃদ্ধি কৰিব পাৰে৷ নিৰৰ্থক কথোপকথনে উপন্যাসৰ কেন্দ্ৰীয় ভাৱ বিনষ্ট কৰিব পাৰে৷ সেয়ে এইক্ষেত্ৰত লেখক সতৰ্ক হোৱা দৰকাৰ৷

সংলাপ পৰিৱেশ নিৰ্ভৰশীল৷ চৰিত্ৰৰ বৈশিষ্ট প্ৰকাশ আৰু কাহিনীৰ সৈতে খাপ খোৱা লাগে৷ লগতে আকৰ্ষণীয় শব্দ নিৰ্বাচনৰ দ্বাৰা চৰিত্ৰৰ অৱস্থানুযায়ী প্ৰয়োগ কৰিব লাগে৷

গুণগত বৈষিষ্টৰ ফালৰ পৰা উপন্যাসৰ সংলাপক ছয়টা ভাগত বিভক্ত কৰা হয়৷

ৰ৷ কাহিনী প্ৰকাশক সংলাপ৷

২৷ চৰিত্ৰৰ মনোজগত প্ৰকাশক সংলাপ৷

৩৷ শ্ৰেণী চৰিত্ৰ প্ৰকাশক সংলাপ৷

৪৷ লেখকৰ আদৰ্শবাহী সংলাপ৷

প্ত৷ বুদ্ধিদীপ্ত সংলাপ৷

৬৷ ক্ৰুটিপূৰ্ণ সংলাপ৷

 

কাহিনী, প্লট, চৰিত্ৰ, পটভূমি, পৰিৱেশপৰিস্থিতিৰ লগতে সংলাপে উপন্যাস এখনক জীৱন্তৰূপত প্ৰকাশ কৰে৷

 

(ফেচবুকৰ পৰা সংগৃহীত)

 

vv

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *