নিজান বনৰ নিনাদ(ৰীমা দুৱৰা – Purbodix.com

নিজান বনৰ নিনাদ(ৰীমা দুৱৰা

সৌ সিদিনাহে যেন

তাই পৃথিৱীলৈ আহিয়েই

কান্দিছিল

আৰn ¸মই

মই পিতৃ হোৱাৰ আনন্দত

হাঁহিছিলোঁ

সৌ সিদিনাহেযেন

তোক পিঠিত উঠাই

ঘোঁৰা ঘোঁৰা খেলিছিলোঁ৷

 

সৌ সিদিনাহে যেন

তোক প্ৰথম স্কুলৰ

দুৱাৰমুখলৈ আগবঢ়াই

থৈ আহিছিলোঁ, তই সেমেকা

চকুৰে মোলৈ চাই আছিলি

 

সৌ সিদিনাহে যেন তোক

বিশ্ববিদ্যালয় ছাত্ৰ আলয়ত

থৈ নিৰল চকুলো টুকিছিলোঁ৷

 

কি যে আনন্দ পাইছিল সোণ

তোৰ অভাৱবোৰ পূৰ্ণ হোৱাত

দেউতা বুলি সাৱতি ধৰিছিল

যেন যেন তোৰ পৃথিৱীখন ময়ে আছিলোঁ৷

তোৰ আনন্দবোৰত আমি

সুখী হৈ পৰিছিলোঁ৷

 

তই যিটোকে বিচাৰিছিলি তাকে

দিবলৈ যে কষ্ট কৰিব লগা হৈছিল৷

তোৰ বাবে কোঠালি এটাৰ প্ৰয়োজন,

আঁৰৰ আবদাৰ

মই ৰাজ মিস্ত্ৰিৰ লগত

ৰাজ মিস্ত্ৰী হৈছিলোঁ৷

তোৰ পঢ়িবলৈ টেবুলৰ প্ৰয়োজন

মই নিজেই কাঠৰ মিস্ত্ৰি হৈ

টেবুল সাজিছিলোঁ৷

আৰু যে কি স্মৃতি/

 

বৃদ্ধাশ্ৰমত আজি বৰকৈ

মনলৈ আহিছে তোক লৈ কৰা

সপোনবোৰৰ কথা৷

তোক বিয়া পাতি দিম/

তোৰ সন্তানৰ লগত

ঘোঁৰা ঘোঁৰা খেলিম/

 

ঠিকেইতো আছিল সকলো৷

পাছে এইটো সপোনহে বাদ পৰি গৈছিল মোৰ/

তই যে মোক হাতত ধৰি

বৃদ্ধাশ্ৰমলৈ আনিলি৷

ওভতাৰ সময়ত এবাৰো যে চকুলৈও নাচালি/

 

সেই কথা ভাবিবলৈ সুৰুঙাই

নাপালো দেখোন৷

 

এদিন মাৰে মোৰ কষ্টবোৰ দেখি নিৰৱে

চকুলো টুকিছিল

আজি নিজৰ অৱস্থাটোত

চকুলোবোৰ গিলিব লগা হৈছে৷

 

মাৰে চাগৈ সপোন দেখা নাছিল

সেয়েহে আজি অকনো

কষ্ট নোভোগাকৈ সিপুৰী পালেগৈ৷

 

তথাপিও কওঁ তহঁত

মনৰ জোখাৰেই সুখী হৈ থাক

আৰু শুন তোৰ পোনাটি

সৰু হৈ আছে

তাক সকলোবোৰ কথা নোকোৱাই ভাল৷

নকবি তাক মোক ঠিকনা নকবি৷

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *