বিৰ্দ্ধত যান্ত্ৰিকতা আৰু তথ্য প্ৰযুক্তিৰ বিকাশে বিনষ্ট কৰিব নেকি প্ৰকৃতিৰ ভাৰসাম্য?(দেবৰ্ষি গৌতম)

যিকোনো এটা স্থানত এনেধৰণৰ প্ৰদূষণ যদি অত্যধিক হাৰত বৃদ্ধি হ’বলৈ আৰম্ভ হয় তেনেহলে মানুহে ইয়াক সহ্য কৰিব পাৰিলেও বিভিন্ন জীৱ জন্তুৱে ইয়াৰ পৰা বেয়াকৈ প্ৰভাৱিত হয় আৰু বহু সময়ত মৃত্যুমুখত পৰাৰো সম্ভাৱনা থাকে৷ যদি আমি প্ৰকৃতিক শান্তিৰে জীয়াই থাকিব নিদিওঁ তেনেহলে আমিও কেতিয়াও শান্তিৰে জীয়াই থাকিব নোৱাৰিম৷ বিশেষকৈ মানুহক প্ৰতিটো মুহূৰ্ততে প্ৰয়োজনীয় অক্সিজেন মানুহে প্ৰকৃতিৰ পৰা আহৰণ কৰে৷ তথ্য প্ৰযুক্তিৰ সহায়ত মানুহে অক্সিজেন কৃত্ৰিমভাৱে লাভ কৰাৰ ব্যৱস্থা আছে, তথাপিও কিন্তু প্ৰকৃতিয়ে যদি অক্সিজেন যোগান নধৰে তেনেহলে কৃত্ৰিমভাৱে পৃথিৱীৰ প্ৰতিগৰাকী লোকক অক্সিজেন যোগান ধাৰাটো অসম্ভব হৈ উঠিব৷ কৃত্ৰিমভাৱে প্ৰস্তুত কৰা অক্সিজেনৰ দ্বাৰা যে বৃহৎ সংখ্যক লোকক একে সময়তে জীয়াই ৰখাটো অসম্ভৱ সেই কথাৰ প্ৰমাণ আমি কৰোনা মহামাৰীৰ সময়ত ভালদৰে লাভ কৰিছোঁ৷ পৃথিৱীত গছ–গছনিৰ পৰিমাণ যিমানে হ্ৰাস হব সিমানে বৰষুণৰ পৰিমাণ কমি যাব৷ পৃথিৱীত বৰষুণ কম হোৱাৰ লগে লগে এক খৰাং সদৃশ পৰিবেশৰ সৃষ্টি হব যাৰ ফলত কৃষিক্ষেত্ৰৰ লগতে মানুহৰ দৈনন্দিন জীৱনটো এক বিৰূপ প্ৰভাৱ পৰিব৷  ইয়াৰ উপৰিও গছ–গছনি হ্ৰাস হোৱাৰ ফলত পৃথিৱীৰ উষ্ণতা অভাৱনীয় হাৰত বৃদ্ধি পাব৷ বিভিন্ন নিৰ্মাণ কাৰ্য সম্পন্ন কৰিবলৈ বহু সেউজীয়া হাবি–বননি কাটি তহিলং কৰা আমি দেখিবলৈ পাওঁ৷ এনে ধৰণৰ কাৰ্যই যদিও আমাৰ বাবে কিছু সুবিধা প্ৰদান কৰে তাৰ তুলনাত কিন্তু অধিক ক্ষতি কৰে৷ প্ৰকৃতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি মানুহে জীয়াই থকাৰ এইবোৰ একো একোটা উদাহৰণহে মাথোঁ৷ এনে উদাহৰণ আমি বিচাৰিবলৈ গ’লে অলেখ অযুত লাভ কৰিম৷ প্ৰকৃতিয়ে যিদৰে নিঃস্বাৰ্থভাবে সমগ্ৰ পৃথিৱীতে মানুহৰ জীৱনৰ অধিকাংশ প্ৰয়োজন পূৰণ কৰি আছে ঠিক তেনেদৰে কিন্তু সেই প্ৰয়োজনসমূহ যান্ত্ৰিকভাৱে অথবা তথ্য প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ সহায়ত আংশিকভাৱে পূৰণ কৰিব পাৰিলেও কিন্তু সম্পূৰ্ণৰূপে পূৰণ কৰিব পৰাটো কেতিয়াও সম্ভৱপৰ হৈ নুঠিব৷ গতিকে আমি লাগিলে যিমানেই যান্ত্ৰিকতাৰ মাজেৰে আমাৰ জীৱনবোৰ অতিবাহিত কৰি নাথাকো কিয় তথাপিও কিন্তু মানুহৰ জীৱনত প্ৰকৃতিৰ যি অৱদান সেয়া কেতিয়াও নুই কৰিব নোৱাৰিম৷ গতিকে যেনেকৈ হলেও আমি প্ৰকৃতিক জীয়াই ৰখাৰ বাবে পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰিবই লাগিব৷ অন্যথা আমি যি তথাকথিত যান্ত্ৰিক জীৱন আৰু তথ্য–প্ৰযুক্তিৰ বিকাশৰ কথা কৈ আছোঁ সেয়া সময়ৰ লগে লগে কিন্তু অসাৰ প্ৰতিপন্ন হোৱাটো ধুৰূপ৷ পৃথিৱীৰ ইতিহাস সাক্ষী আছে যেতিয়াই প্ৰকৃতিয়ে ৰুদ্ৰ মূৰ্তি ধাৰণ কৰে তেতিয়া কিন্তু কোনো যন্ত্ৰই অথবা তথ্য প্ৰযুক্তিয়ে প্ৰকৃতিৰ সেই ৰুদ্ৰ মূৰ্তি ৰোধ কৰিবলৈ সমৰ্থ হোৱা নাই৷ প্ৰকৃতিয়ে ৰুদ্ৰ মূৰ্তি ধাৰণ কৰাৰ আগতে আমাৰ যি কৰণীয় সেয়া যদি আমি কৰি নাযাওঁ তেনেহলে পিছত প্ৰকৃতিক দোষাৰোপ কৰি কোনো লাভ নহ’ব৷ প্ৰকৃতিৰ ধ্বংসলীলাৰ সন্মুখত আজিলৈকে কোনো যন্ত্ৰ, কোনো তথ্য–প্ৰযুক্তি তিষ্ঠিব পৰা নাই৷ প্ৰকৃতি মানৱ জীৱনৰ বাবে আশীৰ্বাদ নে অভিশাপ হিচাপে চিহ্নিত হ’ব সেয়া কেৱল আৰু কেৱল আমাৰ মানুহৰ হাতত আছে৷ মানৱ জাতিয়ে কৰা কৰ্মই নিৰ্ধাৰণ কৰিব ভৱিষ্যতৰ দিনত প্ৰকৃতি মানুহৰ বাবে আশীৰ্বাদ হ’ব নে অভিশাপ হ’ব৷v