মানুহ আজি অসহায়
জীৱশ্ৰেষ্ঠ মানৱ আজি নিৰুপায়
আকাশে বতাহে প্ৰযুক্তি বিদ্যাৰ অৱদান
তথাপি চলিছে ধ্বংসৰ লেলিহান৷
আকাশত উৰে চৰাইৰ দৰে
মাছৰ দৰে পানীত সাঁতোৰে
চন্দ্ৰপৃষ্ঠতো জানো ভূমুকি মাৰে
নিমিষতে পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰৰে
ধ্বংস যজ্ঞ পাতিব পাৰে৷
তথাপি মানুহ আজি অসহায়
ক’ৰ’ণা ভাইৰাছৰ সংক্ৰমণ
ৰেমাল, মোকা, ফণি ও আম্ফান
কদাপি নহয় নিয়ন্ত্ৰণ
বানপানীৰ তাণ্ডৱ নৃত্যৰ পৰা
নাপালে অকণো পৰিত্ৰাণ৷
প্ৰকৃতিৰ মনোমোহা সৃষ্টি
তালৈ নিদিয়ে সূক্ষ্ম দৃষ্টি
বজ্ৰপাত, ছুনামী, আৰু ভূমিকম্প
এইবোৰলৈ নাখাটে লম্ফজম্ফ৷
কিয় আহিছিলোঁ বসুন্ধৰালৈ
কি কাম কৰিলোঁ বিশ্ববাসী লৈ
ক’লৈ বাৰু যাম আত্মীয়–কুটুম থৈ
এনেকুৱা চিন্তা–চৰ্চাৰ সময়ো নাই৷
