যুৱ প্ৰজন্মৰ মাজত নিচাযুক্ত দ্ৰব্যৰ অপব্যৱহাৰ আৰু ইয়াৰ কু-প্ৰভাৱ(গোৱেৰ্ণিকা হাজৰিকা কাশ্যপ)

নিচাযুক্ত দ্ৰব্য বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ আছে৷ অসমীয়া সমাজত কানি বৰবিহৰ, প্ৰচলনৰ কথা আমি জানোঁ৷ তাহানি হেমচন্দ্ৰ বৰুৱাই ‘কানিয়াৰ কীৰ্তন’ নাটকেৰে ১৯ শতিকাৰ (১৮০০ চনত) শেষভাগতেই এই নিচাযুক্ত দ্ৰব্য সেৱন কৰি অসমীয়া মানুহ যে কানিয়া হে গৈছিল, সেই কথা উল্লেখ কৰি গৈছে৷ নিচাযুক্ত দ্ৰব্যসমূহৰ ভিতৰত অসমীয়া সমাজ–সংস্কৃতিৰ অন্যতম সম্পদ তামোল–পাণো অন্তৰ্ভূক্ত৷ তামোল–পাণ অসমীয়া সংস্কৃতিৰ এৰাব নোৱাৰা সম্পদ৷ বিয়া–বাৰু, সকাম–নিকাম আদিত তামোল পাণ নহ’লেই নহয়৷ ঘৰলৈ আলহী আহিলে প্ৰথমে তামোল পাণেৰেই অসমীয়া মানুহে সন্মান যাঁচে৷ এই তামোল–পাণো স্বাস্থ্যৰ পক্ষে ক্ষতিকৰ৷ তামোলত  ‘Arocaline’ নামৰ এবিধ বিষাক্ত ক্ষাৰযুক্ত ‘এলকেলয়ড’ থাকে৷ তামোলৰ লগত খোৱা চুণ আৰু ধঁপাতৰ মিশ্ৰণে মুখ গহ৩১ত ঘাঁৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে আৰু দাঁতৰ গুৰি নষ্ট কৰে৷ তামোলৰ লগত খোৱা ধপাতৰ নিকটিনো পেটলৈ যোৱাৰ ফলত পেটৰ বিভিন্ন ধৰণৰ ৰোগৰ সৃষ্টি হয়৷ জৰ্দাপাণ, মিঠাপাণ আদিত লগোৱা ‘কামা’ হ’ল এক ‘ৰেজিনিক’ পদাৰ্থ৷ এই পদাৰ্থবিধো শৰীৰৰ বাবে খুবেই অপকাৰী৷

যুৱ–প্ৰজন্মৰ মাজত (যুৱকেই হওক অথবা যুৱতীয়েই হওক) এটা বদ্ধমূল ধাৰণা কিবা এটা নিচাযুক্ত নাখালে যেন যুৱকেই নহয়৷ বহু যুৱকে আকৌ ভাৱে নিচাযুক্ত দ্ৰব্য খালে একান্ত মনে অধ্যয়নত মনোযোগ দিব পাৰি৷ এয়া সম্পূৰ্ণ ভ্ৰান্ত ধাৰণা৷

বাতৰি কাকতত পোৱা এটি তথ্য অনুসৰি বৰ্তমান গুৱাহাটীত পাণ, (মিঠাপাণ, জৰ্দ্দাপাণ, তামোল) আৰু গুটখা বিক্ৰী কৰা দোকানৰ সংখ্যা হেনো ১২ হাজাৰতকৈও বেছি৷ বিভিন্ন ধৰণৰ পাণ–মছলা যেনে– ত্ৰিৰংগা, শিখৰ, ৰজনীগন্ধা আদি পেকেটসমূহে সমগ্ৰ দেশতে মৃত্যুৰ দূত হিচাপে ছানি ধৰিছে৷ কাৰণ স্বাস্থ্যৰ পক্ষে অত্যন্ত ক্ষতিকাৰক কিছুমান উপাদানেৰে তৈয়াৰ কৰা এনে নিচাযুক্ত গুটখাৰ প্ৰচলনে কম বয়সীয়া ছাত্ৰ–ছাত্ৰীৰ পৰা আৰম্ভ কৰি পৌঢ় ব্যক্তিলৈকে এনে দ্ৰব্যৰ প্ৰতি আসক্ত কৰি তুলিছে৷ নষ্ট হোৱা চুপাৰীৰ সৈতে ৰাসায়নিক দ্ৰব্য, নিচাযুক্ত চাধা আদি মিহলি কৰি গুটখাৰ পেকেটবোৰ প্ৰস্তুত কৰা হয়৷ এনে পেকেট সমূহৰ ওপৰত পেকেট কৰাৰ তাৰিখ আৰু ম্যাদ উকলাৰ তাৰিখ নথকাৰ বাবে অতি পুৰণি পেকেটো মানুহে বিনাদ্বিধাই খায়৷ এইবিলাক নিচাযুক্ত দ্ৰব্য এনেয়ে, বিষাক্ত, তাতে আকৌ পুৰণি হ’লে শৰীৰ ক্ষতিৰ মাত্ৰা অত্যাধিক হয়গৈ৷

যুৱ–প্ৰজন্মৰ মাজত নিচাযুক্ত দ্ৰব্য অপব্যৱহাৰ হোৱা এবিধ দ্ৰব্য হ’ল সুৰাপান৷ আজিকালি সুৰাৰ বিক্ৰীৰ মাত্ৰা অতিমাত্ৰা বৃদ্ধি পোৱা দেখা গৈছে৷ বয়স অনুসৰি এই সুৰাপানে মানৱ দেহত বিভিন্ন ধৰণৰ ক্ৰিয়া কৰে৷ বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ সুৰাত বিভিন্ন মাত্ৰাত এলকহল থাকে৷ বৈজ্ঞানিক পদ্ধতিৰে যি সুৰা প্ৰস্তুত কৰা হয় তাত বহু প্ৰকাৰৰ ৰাসায়নিক মিশ্ৰণ থাকে৷ এলকহলৰ তেজত খুব সোনকালে মিহলি হয়, আৰু সমগ্ৰ শৰীৰত ক্ষন্তেকতে বিয়পি পৰে৷ এলকহলৰ কণাবোৰ যকৃতত প্ৰৱেশ কৰাৰ পিছত ‘এচিটেল ডিহাইড’ নামৰ এবিধ বিষাক্ত পদাৰ্থৰ সৃষ্টি হয়৷ সুৰা পানে মগজুৰ স্নায়ুবোৰ খুব খৰ–ধৰকৈ উত্তেজিত কৰি তোলে৷ যাৰ কাৰণে মানুহে মদ খালে বেছিকৈ কথা কয় বা অস্বাভাৱিক আচৰণ কৰে৷ অত্যাধিক পৰিমাণে মদ খালে মানুহজন সংজ্ঞাহীন হৈ পৰিব পাৰে আৰু এনে অৱস্থাত মানুহজনৰ মৃত্যুও হ’ব পাৰে৷ এলকহলৰ কণাবোৰ Inhibitory আৰু Excitatery নামৰ স্নায়ুত ক্ৰিয়া কৰাৰ বাবেই অত্যাধিক সুৰাপান কৰিলে মানুহৰ কথা–বতৰা আৰু আচৰণৰ পৰিৱৰ্তন হয়৷

সাম্প্ৰতিক কালত অকল যুৱ–প্ৰজন্মই নহয় সকলো শ্ৰেণীৰ লোকৰ মাজতেই নিচাযুক্ত সেৱন কৰা লোকৰ সংখ্যাও বৃদ্ধি পাবলৈ লৈছে৷ আনকি স্কুলীয়া ছাত্ৰ–ছাত্ৰীয়েও ‘ডেনড্ৰাইড’ৰ দৰে বিষাক্ত আঠাবিধো খাবলৈ লৈছে৷ এইবোৰ সেৱনৰ ফলতেই বিশেষকৈ ছাত্ৰ–ছাত্ৰীৰ স্মৃতিশক্তি বহুখিনি হ্ৰাস পোৱা পৰিলক্ষিত হৈছে৷ চিগাৰেটৰ পেকেট অথবা সুৰাৰ বটলত ‘স্বাস্থ্যৰ পক্ষে হানিকৰ’ বুলি লিখা সত্বেও জনসাধাৰণে এই সতৰ্কীকৰণলৈ গুৰুত্ব নিদিয়াটো পৰিতাপৰ কথা৷ নৱ–প্ৰজন্মৰ কিছুমানৰ বাবেতো চিগাৰেট আৰু মদ খোৱা, বাৰলৈ যোৱা এক প্ৰকাৰ ফেচনৰ দৰেই হৈছে৷ এইবিলাক সেৱন নকৰিলে আজিৰ যুগৰ যেন যুৱক–যুৱতীয়েই নহয়– তেনে মনোবৃত্তিয়ে সমাজত উচ্ছৃংখলতা বঢ়াইছে৷ এনেক্ষেত্ৰত অভিভাৱক সকলো সচেতন হোৱা দৰকাৰ৷ নৱ–প্ৰজন্মৰ মাজত নিচাযুক্ত দ্ৰব্যৰ অপব্যৱহাৰ আৰু ইয়াৰ কু–প্ৰভাৱ দূৰীকৰণৰ বাবে চৰকাৰেও কিছু পদক্ষেপ লোৱা উচিত৷ নৱপ্ৰজন্মৰ ভৱিষ্যতৰ কথা চিন্তা কৰি প্ৰশাসনেও কঠোৰ ব্যৱস্থা হাতত লৈ মদ, ধঁপাতজাতীয় সামগ্ৰীৰ বিক্ৰীৰ ওপৰত নিষেধাÊজ্ঞা আৰোপ কৰা উচিত৷ শিৱৰাত্ৰিৰ দৰে ধৰ্মীয় উৎসৱতো যেন নিচাযুক্ত দ্ৰব্য আৰু ভাং আদিৰ প্ৰচলন অকল ধৰ্মীয় সংক্ৰান্ততহে থাকে তেনে ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা উচিত৷ নিচাযুক্ত দ্ৰব্যৰ অপব্যৱহাৰ আৰু ইয়াৰ কু–প্ৰভাৱ সম্পৰ্কে বিদ্যালয়–মহাবিদ্যালয়ত বিদ্যায়তনিক দিশতো চৰকাৰে মনোযোগ দিব লাগে৷ চৰকাৰী প্ৰচাৰ মাধ্যম আৰু স্বেচ্ছাসেবী সংগঠনে এই সম্পৰ্কে আৰু অধিক সজাগতামূলক অনুষ্ঠান–সভা–সমিতি পাতি যুব–প্ৰজন্মক ইয়াৰ কু–প্ৰভাৱৰ বিষয়ে আৰু অধিক প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰত গুৰুত্ব দিয়া উচিত৷