কবিতা

 

ঘূৰণীয়া আকৃতিৰে

ছন্দময় গতিৰে

মৃদু বতাহৰ সৈতে,

উচ্চতাৰ পৰাই

আনে আৰাম আৰু শান্তি,

স্তব্ধ কৰা গৰমত সাbLনাৰ উৎস৷

 

উষ্ণতাৰ শক্তি বিয়পাই

দিয়া ঘূৰ্ণীবতাহ,

শীতলতা সৃষ্টি কৰা,

মন্ত্ৰমুগ্ধ উৰণেৰে জীৱনক

পুনৰ সজীৱ কৰি তোলা৷

 

তোমাৰ বৃত্তাকাৰ গতি,

কৃপাৰ নৃত্য,

প্ৰতিটো ঘূৰণিৰ লগে লগে

দেৱালত ছাঁ পেলোৱা,

প্ৰতিটো বাসস্থানৰ নীৰৱ সংগী,

সুৰবোৰ গুণগুণাই থাকে৷

 

টোপনি নোহোৱা ৰাতি

সপোনৰ মাজেৰে আহি

তোমাৰ অহৰহ উপস্থিতি,

দেহ মনত হয় প্ৰশান্তি

দিনৰ পোহৰৰ শেষলৈকে

প্ৰতিধ্বনিত হৈ থকা

তোমাৰ নিস্তব্ধ হুলস্থূল৷

 

তুমি বায়ুমণ্ডলীয় সপোনৰ অভিভাৱক,

প্ৰতিটো ঘূৰ্ণনৰ লগে লগে

সমস্যাবোৰ বিয়পি পৰে,

ওপৰত উৰি, আকাশী ৰশ্মিৰ দৰে,

বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত ভাৰসাম্য আৰু সম্প্ৰীতি অনা৷

 

শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাইছো,

 অ’ নম্ৰ অনুৰাগী,

তোমাৰ সেৱাত অটল, দিন–ৰাতি,

চিলিংফেন, চিৰদিনৰ বাবে

আৰাম আৰু পোহৰৰ

 

এক কালজয়ী প্ৰতীক৷ vv