জীৱন এখন যুঁজৰ আখৰা৷ যুঁজৰ এখন মঞ্চ৷ প্ৰতিমুহূৰ্তত আমি কেৱল জীয়াই থাকিবলৈ অহৰহ সংগ্ৰাম কৰি আহিছো৷ এই যুঁজ অন্ন-বস্ত্ৰ, বাসস্থান এধানিৰ বাব৷ কেতিয়াবা এটি সংস্থাপনৰ অথবা কেৰিয়াৰৰ বাবে৷ সকলোৱে যুঁজাৰ কাৰণ মাথো ভিন্ন৷
তথাপিও এই পৃথিৱীত কিছু লোক আছে যিসকলে কিছুমান এনে যুঁজ কৰে যি সাধাৰণ মানুহৰ চিন্তাৰ বাহিৰৰ৷ জীয়াই থকাৰ সাধাৰণ চিন্তাৰ বাহিৰত এওঁলোকে এনেকুৱা কিছুমান চিন্তা কৰে যি আমাৰ সমাজ জীৱনক বাৰুকৈয়ে প্ৰভাবিত কৰে৷ এনে মুষ্টিমেয় কেইজনমান পথ প্ৰৱৰ্তক মানুহৰ বাবেই এখন বৃহৎ সমাজ উপকৃত হয়৷ অনেকে প্ৰেৰণা লাভ কৰে নতুন কিবা এটা কৰিবলৈ৷
এই ধৰক যাদৱ পায়েং নামৰ ব্যক্তিজন৷ তেওঁৰ নাই কোনো উচ্চশিক্ষিতৰ আলংকাৰিক সন্মান৷ তেওঁৰ নাই কোনো সম্ভ্ৰান্ত প্ৰতিষ্ঠানৰ পৰা কোনো বিষয়ত লাভ কৰা বৃত্তিগত প্ৰশিক্ষণ৷ এটি অত্যন্ত প্ৰান্তৰ জনসমাগৰ আঁৰত নিৰলে ডাঙৰ দীঘল হোৱা এজন সাধাৰণ সহজ সৰল যুৱক৷ অথচ তেওঁ এদিন হঠাতেই চিন্তা কৰিলে সোঁতৰ বিপৰীতে কিবা এটা কৰাৰ আৰু এনেদৰেই জন্ম হ’ল অৰণ্য মানৱজনৰ৷ হয় তাৰ বাবে তেওঁ নিজৰ জীৱনৰ অলেখ দিন ব্যয় কৰিছিল, এক সাধনাত নিমগ্ন হৈছিল তেওঁ৷ জীৱনৰ সকলো সুখ-দুখ জনাঞ্জলি দি একমাত্ৰ নিজৰ উদ্দেশ্যতে ব্ৰতী আছিল তেওঁ৷
এনেদৰেই আৰু বহুতো ব্যক্তিৰ নাম ল’ব পাৰি৷ কিছুলোকে প্ৰকৃতি ধবংসযজ্ঞৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ কৰি আছে৷ কিছুলোকে নিৰক্ষৰতাৰ বিৰুদ্ধে, বিভিন্ন সামাজিক সজাগতা অনাৰ বাবে নিৰলে নিৰৱে নিজৰ যুঁজ চলাই আহিছে৷
কিন্তু দুখৰ কথা হ’ল আমি আমাৰ সমাজত এই প্ৰকৃত যুঁজাৰুসকলক যেন যথোপযুক্ত স্বীকৃতি আৰু সন্মান দিয়াৰ বাবে সদায় কৃপণালি কৰো সমাজৰ বাবে, দেশৰ বাবে নিজৰ জীৱন-যৌৱন দান দিয়া এই প্ৰকৃত যুঁজাৰুসকলক আমি ৰাজহুৱা মঞ্চ এখন দিবলৈ কুণ্ঠাবোধ কৰো৷ সামাজিক মাধ্যমত এওঁলোকৰ বহুল প্ৰচাৰ-প্ৰসাৰৰ বাবে দুআষাৰ লিখিবলৈ আমাৰ সময়ৰ অভাব৷
ৰাজনৈতিক নেতা, ঠিকাদাৰ, চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক-সংগীতজ্ঞ, অভিনেতা-অভিনেত্ৰীৰ প্ৰতি যিটো আমাৰ সামাজিক দৃষ্টিভঙ্গী সেই একেই দৃষ্টিভঙ্গীৰে আমি আমাৰ সমাজত নিৰলে নিৰৱে অবদান যোগাই অহা এনে অলেখ সমাজকৰ্মীৰ কৰ্মজীৱনৰ সফলতাৰ কথা চৰ্চা নকৰো৷ এইখিনিতেই যেন আমাৰ সমাজ জীৱনৰ প্ৰচলিত ধ্যান-ধাৰণাৰ এটি আঁসোৱাহ দেখা যায়৷
আহক আমি আমাৰ নতুন প্ৰজন্মক শিক্ষা দিওঁ ৰীল লাইফ, গ্লেমাৰ লাইফৰ বাহিৰত আমাৰ সমাজ আৰু দেশৰ বাবে যিসকল ব্যক্তিয়ে অহৰহ নতুন কিবা এটা কৰাৰ বাবে যঁুজ দি আছে, নিজৰ জীৱন-যৌৱন ত্যাগ কৰি অহৰহ মানৱ সমাজৰ সুচিন্তক হৈ কাম কৰি আছে তেওঁলোকেহে আমাৰ জীৱনৰ প্ৰকৃত তাৰকা৷ তেওঁলোকৰ যুঁজক তেওঁলোকৰ কৰ্মক আমি সন্মান দিবলৈ শিকো আহক- কিয়নো আমাক হেজাৰজন যাদৱ পায়েং, মেধা পাটেকৰ, অৰুণা ৰয় ইৰম শৰ্মীলা, কিৰণ বেদী, কৈলাশ সৈত্যাৰ্থী, ইলা ভট্ট, চালু মাৰাডা থিমাক্কা, বন্দনা শিবা, হৰ্ষ মানদেৰ আদিৰ দৰে প্ৰকৃত যুঁজাৰুৰ প্ৰয়োজন৷
[DISPLAY_ULTIMATE_SOCIAL_ICONS]