Author name: Arup Kakoti

সামাজিক মাধ্যম এতিয়া প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ বাবে এক অপৰিহাৰ্য মাধ্যম৷ মাত্ৰ অপৰিহাৰ্য পৰ্যায়তে নাথাকি ‘‘সামাজিক মাধ্যম’’ বহুতৰে এতিয়া আসক্তিৰ পৰ্যায়ো পাইছেগৈ৷

তোমাৰ অনুপম অনুভৱৰ মৃদু মধু সমীকৰণত  আপোন পাহৰা কল্পনাৰে বৰ্ণিল জীৱনৰ আহে আহে প্ৰাপ্তিৰ আবেগেৰে ৰছো মই জোনাক সৰা উন্মাদ

অনিৰুদ্ধ গতিৰে পোহৰ অহাৰ পথেৰে তুমি আহা বকুল ফুলৰ দৰে সুগন্ধিত বতাহজাকে কঢ়িয়াই আনে তুমি অহাৰ বাতৰি৷ হাতিপটীৰ দৰে এচাটি

জীৱনৰ প্ৰয়োজন আজি কাৰ বাবে? কাৰ বাবে জীৱনৰ উচ্চ আকাংক্ষা… দেশৰ বাবে, সমাজৰ বাবে নে নিজৰ বাবে?? হয়তো/ নিজৰ বাবেই,

এই নদীখনৰ কাষত আহিলেই  মনৰ দুখবোৰ  বৰ পাতল হোৱা যেন লাগে,  জানো তুমি ইয়াত নাই  তথাপিও তোমাক বিচাৰি আহোঁ  এই

মোৰ তেজৰ কোষত সঞ্চাৰ হয়     মাতৃভূমিৰ প্ৰেম,  সৌন্দৰ্যেৰে পৰিপূৰ্ণ চুক-কোণ   যেন হৃদয়ৰ হেম৷    নীলিম আকাশে আৱৰি

ক’ৰ পৰা আৰম্ভ কৰিম তোমাৰ মোৰ কাহিনীবো১… তোমাৰ ভালপোৱাত মই যে লুতুৰি পুতুৰি আঘাতপ্ৰা৫.. তুমি জানানে তোমাৰ নামত.. ভালপোৱাৰ ফাগুন