কবিতা প্ৰিয়জনৰ সমীপেষু(ৱাহিদ আহমেদ)
তুমি মোৰ সঁজাল ধৰা ধানৰ সজীৱ থোৰ, তুমি মোৰ সপোনৰ সীমাহীন সোপান, তুমি মোৰ ৰণুৱা ঘোঁৰাৰ তেজাল গতি তুমি মোৰ […]
তুমি মোৰ সঁজাল ধৰা ধানৰ সজীৱ থোৰ, তুমি মোৰ সপোনৰ সীমাহীন সোপান, তুমি মোৰ ৰণুৱা ঘোঁৰাৰ তেজাল গতি তুমি মোৰ […]
Lশাৰদীৰ উৎসাহে আনিছে আনন্দৰ ক’ত যে লহৰ সেইখন হৃদয়ত শৰতৰ উৎসাহ একেবাৰেই নাই শৰতৰ দুৱাৰদলিত চকুপানীবোৰ মচি থকা দেখিলে বৰকৈ
“হাঁহিৰে জীৱন সুন্দৰ কৰা চকুলোৰে নহয় কৰ্মেৰে যুগজয়ী হোৱা প্ৰতিশ্ৰুতিৰে নহয়৷’’ হাঁহি সু-স্বাস্থ্যৰ মহৌষধ৷ হাঁহি হয়তো প্ৰকৃতিৰ অন্যতম উপহাৰ৷ হাঁহিৰে
যোৱা সংখ্যাৰ পিছৰ পৰা… শেষ শাওণৰ অহৰহ বৰষুণ যোৱা তিনিদিন ধৰি ঢালিয়ে আছে৷ সেই বৰষুণজাকৰ সৈতে ফেৰ মৰাৰ দৰে মালতী
আবেগ আৰু বিবেকৰ ঠিক যেন, আই আৰু পিতাইৰ দৰে আইয়ে ৰ’দৰ ঠিকনা বিচাৰে আৰু পিতায়ে বৰষুণ১…! আইৰ সাধুত টোপনি যাওঁ
দুখীয়া মানুহৰ বন্ধু আৰু আত্মীয় কম থাকে৷ ধনীৰ সাম্ৰাজ্যত সম্পৰ্কৰ ভীৰ লাগি থাকে৷ ঠিক তেনেকৈ ব্যৰ্থ মানুহৰ আপোন নাথাকে৷ সফলজনৰ
“আপোনাক তোষামোদ কৰাসকলৰ ফালে ভালকৈ নজৰ কৰক, দেখিব সিহঁত আধা অনুভূতিহীন, আধা অসচেতন৷’’ –জোহান উলচগাং প্ৰশংসাৰ অৰ্থ হ’ল কাৰোবাৰ বা
গুড্ মৰ্ণিং বৰুৱা৷ ঃ ভেৰি গুড্ মণিং৷ মই আপোনালৈকে বাট চাই আছিলোঁ– আঙ্ক’ল’জি বিভাগৰ ডাঃ নিবেদিতাৰ মাতত উদাস উদাস ভাবেৰে
লাবণ্যপ্ৰভা আগৰ দৰে দৌৰি, জঁপিয়াই নুফুৰা হ’ল৷ আনকি বৰ জোৰেৰে হাঁহিবও এৰিলে৷ কানাইৰ লগতো আগৰ দৰে কথা পাতিবলৈ লাজ কৰে৷
মেঘালয়ৰ উম্ৰৈ পাহাৰ১… বিস্তীৰ্ণ এলেকা জুৰি অৱস্থিত ভাৰতীয় সেনাৰ পাহাৰীয়া ঘাটি৷ চকুৰে মনিব পৰালৈকে সেউজীয়া কেৱল সেউজীয়া – লানি নিচিগা