১৯৪৫ চনৰ ১৮ আগষ্ট তাৰিখে আজাদ হিন্দ ফৌজৰ সৰ্বাধিনায়ক সুভাষ চন্দ্ৰ বসু এক বিমান দুৰ্ঘটনাত পতিত হোৱাৰ ফলত তেওঁৰ ঘটনাস্থলীতে

কদম গছৰ সুৱাসত ৰাতিৰ গোড়াবাড়ী অঞ্চল আমোল মোলাই আছিল৷ ৰুমটোৰ গতে লাগি থকা বেলকনিলৈ গৈ দেখিলোঁ, জোনৰ পোহৰত ফট্‌ফটীয়াকৈ দেখা

প্ৰকৃতিৰ চিৰন্তন নিয়মানুসৰি সময়ৰ গতিৰ লগে লগে ঋতুৰো পৰিবৰ্তন হয়৷ বিভিন্ন সময়ত বিভিন্ন ঋতুৱে নৱ নৱ ৰূপেৰে আমাৰ প্ৰাণত ঝংকাৰ

শৰতৰ বোকোচাত উঠি পুনৰ ধৰালৈ নামিছে শীতৰ দিনবোৰ৷ শীতে আমাক স্পৰ্শ কৰিছে কি নাই, শীতে আমাৰ চৌপাশ কৰিবলৈ যো-জা চলাইছে

মৌলবাদ এটা অতি চৰিত শব্দ৷ প্ৰকৃতাৰ্থত ইয়াক শব্দ বুলিলে অতি সীমিত পৰিসৰৰ কথা বুজাব৷ সেয়ে মৌলবাদক আমি এটা শব্দৰ সৈতে

এক আশা আৰু প্ৰত্যাশাৰ বছৰ হওঁক ‘পল-পল দণ্ড কৰি সময় গৈছে উৰি পাখি লগা কাঁড়ৰ নিচিনা অবিৰাম৷৷’   সময় গতিশীল….৷ গতিশীলতাই

মে–ডাম–মে–ফী ডাঙ্ম দয়ানন্দ বৰগোহাঞি মে–ডাম–মে–ফী ডাঙ্ম দয়ানন্দ বৰগোহাঞি ডাঙ্ম দয়ানন্দ বৰগোহাঞি ডাঙ্ম দয়ানন্দ বৰগোহাঞি ডাঙ্ম দয়ানন্দ বৰগোহাঞি ডাঙ্ম দয়ানন্দ বৰগোহাঞি