হঠাৎ নামে ধুমুহা (ভাৰতী কলিতা) তেওঁ দুখ কৰিছে কাৰণ তেওঁৰ ঘৰটো দুমহলীয়া তেওঁ তিনিমহলীয়া কৰিব পৰা নাই৷             তেওঁৰ পত্নী

ভাগৰুৱা ভৰিবোৰ আগলৈ নাযায়, কলাফুলত আৰু নোকোবাবি পিতাই৷ আইৰ শিতানৰ সিকিকেইটা মই অনা নাই তোৰ কপালৰ ঘামবোৰ আয়ে যে শিতানত

 শৈশৱতে পাইছিলোঁ তাইক৷  জনা হোৱাৰে পৰা বুকুত লাজ মালবিকা৷ তাই অৱাঁ সূতাৰে গাঁথিছিল তাই কি লৈ আঁকিছিল বেৰত ফুঁটা কৰি