দুৰ্গা পূজা আৰু দীপাংকৰ কাশ্যপৰ ফেশ্বন টিপ্ছ (ডঃ নৱনীতা দাস)
আহিন মাহ আহিল৷ প্ৰত্যেক বছৰে অতি আগ্ৰহেৰে বাট চাই থকা শাৰদীয় দুৰ্গোৎসৱ আমাৰ সকলোৰে পদূলি মুখত৷ আনন্দ, উৎসাহ আৰু উলহ […]
আহিন মাহ আহিল৷ প্ৰত্যেক বছৰে অতি আগ্ৰহেৰে বাট চাই থকা শাৰদীয় দুৰ্গোৎসৱ আমাৰ সকলোৰে পদূলি মুখত৷ আনন্দ, উৎসাহ আৰু উলহ […]
বহুতে ভাবে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড আপোনা আপুনি সৃষ্টি হোৱা নাই৷ কোনোবা এগৰাকী স্ৰষ্টা বা নিৰ্মাতা নি(য় আছে বুলি সৰ্বসাধাৰণ এচাম ভাৰতীয়ই ভাবে৷
জয়গুৰু শংকৰ সৰ্বগুণাকৰ যাকেৰি নাহিকে উপাম তোহাৰি চৰণে ৰেণু শতকৌটি বাৰেক কৰোহোঁ প্ৰণাম৷ অসমীয়া জাতিৰ হৃদয়ৰ স্পন্দন, জাতীয় জীৱনৰ প্ৰাণ
ৰক্ষাবন্ধন বা ৰাখীবন্ধন প্ৰকৃতাৰ্থত শক্তিৰ আধাৰ য’ত বিশ্বাস আৰু প্ৰতিশ্ৰুতিৰ গাঢ়তা আছে৷ ৰাখীবন্ধন ভাৰতৰ পূৰ্বাপৰৰ পৰা চলি অহা এটা উৎসৱ৷
‘‘ওঁ ধ্যায়েন্নিত্যং মহেশং ৰজতগিৰিনিভং চাৰচন্দ্ৰবতংশং ৰত্নাকল্পোজ্জলাঙ্গং পৰশুমৃগবৰাভীতিহস্তং প্ৰসন্নং পদ্মাসীনংসমন্ত্যাতস্তুতমমৰগণৈ ব্যাঘ্ৰকৃতিংবসানং বিশ্বাদ্যংবিশ্ববন্দ্যং নিখিলভয়হৰং পঞ্চব্যক্তং ত্ৰিনেত্ৰং……’’ অৰ্থাৎ… সদায়েই সেই মহেশক ধ্যান কৰোঁ,
পাঠশালাত পঢ়া এটা কবিতাত বছৰৰ বাৰ মাহৰ ৰসাল বৰ্ণনাৰ কথা মনত পৰিছে; যথা– ‘‘বছৰৰ বাৰ মাহ শুনা ল’ৰাহঁত৷ বছৰৰ প্ৰথম
মাতৃ, যিয়ে আমাক এখন নতুন পৃথিৱীৰ সৈতে পৰিচয় কৰোৱাই দিয়ে ৷ যিয়ে নিস্বাৰ্থ ভাৱেৰে সকলো কষ্ট সহ্য কৰি কেৱল আমাৰ
‘ব’হাগ মাহত গছৰ ডালত ফুলে কপৌফুল জেঠমহীয়া ৰ’দৰ তাপত শৰীৰ বিয়াকুল আহাৰ মাহত বাৰীত পকে আম কঁঠাল জাম শাওণমহীয়া বৰষুণত
ৰমজানৰ ৩০টা ৰোজাৰ পাছত আহি পৰে ঈদ উল ফিটৰৰ সেই বিশেষ দিনটো৷ ইছলাম ধৰ্মালম্বীলোকসকলে ৰমজান মাহৰ ৩০ টা ৰোজা ৰখাটো
ঢোলৰ চাপৰে মনবোৰ ৰোমাঞ্চিত কৰি তোলে প্ৰতিজন অসমীয়াৰ। ন – ন কুঁহিপাতে যেন মিচিকি হাঁহে। কপৌ, তগৰৰ গোন্ধই আমোলমোলাই উঠে