যি বাটেৰে ফাগুন আহে(প্ৰিয়াক্ষী গগৈ)

(ৰ)

ফাগুন

তোমাৰ বাবে

কলম তুলি ল’লো হাতত

আৰু আনটো হাতত

নামি অহা ফাগুনৰ বা

ফাগুনৰ ৰঙেৰে৷

(২)

অলংকৃত

বাৰীৰ ঢাপৰ শিমলুুজোপা

খুলি দিয়া

পদূলিমুখৰ নঙলা

পছোৱা হৈ চুমি যাব

ফাগুন অহাৰ বাটেৰে৷

(৩)

শত শত

সৰাপাতৰ অস্তাচল

প্ৰতিটো পল–অনুপল

চিনাকি সুৰত ভাঁহে

সৰা পাতে পাতে ফাগুন নামে৷

(৪)  

যি বাটেৰে ফাগুন গৰকি যায়

সেই বাটেৰেই নকৈ গজালি মেলে সপোনে

তাতে পাহি পাহি কপৌৱে হাঁহে

পাহি মেলি

আশা, প্ৰত্যাশা, আকুলতাৰে

নতুন প্ৰভাতে দি যায়

এটি এটি মৃদু হাঁহি………৷৷