Author: Arup Kakoti

কেইবিধমান ফলেৰে কৰিব পৰা চৰ্বত(নৱাব নাৰ্জী ইছলাম) পকা অমিতাৰ চৰ্বত Loaউপকৰণ ঃ পকা অমিতা এটা, পূৰঠ নেমু এটা, টেবুল চামুচেৰে চেনি চাৰি চামুচ, অলপ জালুকৰ গুড়ি, ক’লা নিমখৰ গুড়ি (স্বাদ অনুসৰি) কেইটুকুৰামান বৰফ আৰু ঠাণ্ডা পানী৷ প্ৰণালীঃ অমিতাখিনি বাকলি আৰু গুটি গুচাই তিনি গিলাচমান পানীত সিজাই ঠাণ্ডা কৰিব৷ এতিয়া চেনি, ক’লা নিমখ, জালুকৰ গুড়ি, নেমুৰ ৰস দি ভালদৰে ফেটি তাৰ পিছত কেইখিলামান পদিনা আৰু বৰফৰ টুকুৰা দি পৰিৱেশন কৰক৷ ডালিমৰ চৰ্বত উপকৰণ ঃ এটা ৰঙা অৰ্থাৎ পূৰঠ ডালিম আৰু পৰিমাণ অনুসাৰে চেনি, পানী আৰু অকণমান চফৰ গুড়ি৷ প্ৰণালীঃ ডালিমটোৰ বাকলিভাগ আৰু ভিতৰত ওলোৱা পাতল ছাল সদৃশ তৰপকেইটা পেলাই মাথোঁ গুটিভাগৰ ৰস বাহিৰ কৰি চেনি আৰু ঠাণ্ডা পানীৰ সৈতে ভালদৰে মিহলাই চফৰ গুড়ি দি পৰিৱেশন কৰক৷ বেলৰ চৰ্বত উপকৰণ ঃ এটা পকা বেল, ১০০ গ্ৰাম দৈ, কেইটুকুৰামান বৰফ আৰু প্ৰয়োজন অনুসৰি চেনি বা খেজুৰৰ গুৰ৷...

মানুহ মানুহৰ বাবে (তৃতীয় খণ্ড) (স্বপ্না বৰঠাকুৰ) হিচ্‌ হিচ্‌ ঝক ঝক কৰি গভীৰ নিশা ৰে’লখন আগবাঢ়িল৷ যাত্ৰীৰ নাকৰ ঘোৰঘোৰণি, আসনৰ কাষৰ ড্ৰীম লাইটৰ পোহৰ, মাজে মাজে যাত্ৰীৰ উঠা-নমা৷ ইয়াৰ বাহিৰে যেন এই গভীৰ নিশা একো অনুভৱ কৰিব পৰা নাযায়৷ নিৰ্দিষ্ট সংৰক্ষিত আসনখনত পৰি লেখিকাগৰাকীয়ে মূৰে-গায়ে কম্বলখন টানি ল’লে৷ তেওঁৰ স্বামীও শুই পৰিল সন্মুখৰ নিৰ্ধাৰিত আসনখনতে৷ নাই, ৰে’লৰ এনে যাত্ৰাত সঘনাই অভ্যস্ত নহয় তেওঁলোক; তথাপি তেওঁলোকে চেষ্টা কৰিলে টোপনি যাবলৈ৷ এতিয়া যে আপোন পৰিয়ালৰ পৰা আঁতৰত থাকি তেওঁলোকৰ জীৱনৰ সকলো ক্ষণ নিজেই নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব লাগিব৷ তেওঁলোকে কামৰূপ এক্সপ্ৰেছেৰে যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছে ৩ জানুৱাৰীৰ নিশা ১ বজাত৷ পশ্চিমবঙ্গৰ শান্তিপুৰ পাবগৈ ৫ জানুৱাৰীৰ পুৱতি নিশা৷ নাই, তেওঁলোকে নিজৰ যত্ন নিজেই ল’ব লাগিব৷ গা বেয়া লাগিলে জানো হ’ব! কথাবোৰ ভাবি ভাবি গভীৰ নিশা সংৰক্ষিত আসনত দীঘল দি ...

(এক) আমি যে জীৱনটোত কি কি নকৰো৷ কিমানক যে কি নকওঁ৷ এই যে ৰাতিপুৱাই শুই উঠিলোঁ, উঠিয়েই চোকা ৰ’দটোৰ ওপৰত দিলো খংবোৰ উজাৰি৷ ঃ ওলাল আৰু এইডাল৷ কি যে নহয়৷ দিনটো শেষ কৰিবলৈ৷ আকৌ আহিল কি নাহিল বতৰৰ বৰষুণ বচ আমি আৰম্ভ কৰিয়েই দিওঁ ঃ আহিলেই নহয়৷ এহ শেষেই আৰু ৷ আজিও যোৱা নহ’ব৷ গোটেই বাটতো এতিয়া পানীময় হ’ব৷ কাপোৰবোৰ কিমানদিন হ’ল কিবা ভেকেটে ভেকেটা গোন্ধাইছে পায়৷ কেতিয়া যে বৰষুণটো কমিব৷ অ বৰুণ দেৱতা বোলো ক্ষান্ত হোৱা৷ সেইয়া আমি বৰষুণৰ পৰা বৰুণ দেৱতালৈকে দিলো নহয় পুৱাই পুৱাই গালি এসোপা পাৰি৷ কথা হ’লনে বাৰু৷ ৰাতিপুৱাই ৰ’দটোৱে আমনি কৰিব৷ আকৌ বৰষুণ দিলেও বিপদ৷ মুঠতে মনৰ শান্তি নাই৷ মনটোৰ আপত্তিবোৰ বতৰক লৈ কেতিয়া যে শেষ হ’ব ভগৱানেহে জানে৷ শেষত ভগৱানলৈকে ঠেলি দিছো সকলো৷ (দুই) আকৌ যদি আমাৰ বাতৰিকাকতখন লৈ তেওঁ অহা দেৰি হ’ল বৰুৱা দাই মাতটো লগাবই নহয়৷ বোলো কি হে ডেকা ল’ৰা৷ পেপাৰখন পঢ়িম বুলি ৰৈ আছোঁ অ...

চ’ত-ব’হাগৰ দোমাহী; যাক মহা বিষুৱ বা চ’ত সংক্ৰান্তি বুলি কোৱা হয়, অবিভক্ত গোৱালপাৰা জিলা তথা দেশী জনগোষ্ঠী অধ্যুষিত অঞ্চলসমূহত ইয়াক চ’ত বিষমা বা বিষুৱা উৎসৱ বুলি কোৱা হয়৷ এই চ’ত বিষমা বা বিষুৱাৰ দিনাই কেঁহা, টেঙা, জ্বলা, নিমখীয়া আৰু মিঠা এই পাঁচ বিধ ঘৰৰ সকলোৱে খায়৷ আৰু ঘৰৰ সন্মুখৰ দুৱাৰৰ ওপৰৰ পাৰিত তিঁতা গছৰ ঠাৰি (নিমগছ আৰু কেঁহৰাজ গছ) পাতেৰে সৈতে ওলোমাই ৰাখে৷ দেশী জনগোষ্ঠীয় (হিন্দু আৰু মুছলমান সম্প্ৰদায়ৰ) লোকসকলে বিশ্বাস কৰে যে, এনেকৈ তিঁতা গছৰ ঠাৰি ওলমাই ৰাখিলে জ্বৰ -জাৰি বা অপায় -অমঙ্গল আদি নহয়৷ ব’হাগ বিহু বা ৰঙালী বিহুত পথাৰত বা মঞ্চত নানা যৌৱনোদৃপ্ত লয়লাস ভংগীৰে নৃত্য-গীত প্ৰদৰ্শন কৰাৰ পৰিৱৰ্তে দেশী জনগোষ্ঠীয়ে ইয়াক মেলামুখী উৎসৱলৈ পৰিণত কৰে আৰু এই উৎসৱটি একেৰাহে সাতদিন ধৰি উদযাপন কৰে৷ চ’তৰ সংক্ৰান্তিৰ দিনক চ’ত বিষমা বা বিষুৱা আৰু শেষৰ দিনৰ উৎসৱটিক সাত বিষমা বা বিষুৱা উৎসৱ বুলি কোৱা হয়...