শ্বাস্বতীৰ কথাৰে (জয়শ্ৰী বুঢ়াগোহাঁহ)
সময়ে গৰকি যোৱা সম্বন্ধটোকআকৌ এবাৰ ভালকৈজোকাৰি সামৰি লৈছিল,প্ৰেম নাছিল, নহৈছিল..না সেই প্ৰেমৰ বোজা সহিব বিচাৰিছিল৷জেঁতুকাৰ ৰঙৰ দৰেই ৰংবোৰধীৰে ধীৰে, লাহে লাহেপাতলীয়া হৈ পৰিছিল৷জীৱনৰ ৰংবোৰ ধূসৰিত হৈ পৰিছিল,বিছনাখনৰ দুটা মূৰে দুটি আত্মাঅচিনাকি বহু যুগৰজৰ্জৰিত জীৱনৰ হেেন্দালনিতশুকান পাতৰ দৰেপ্ৰেমহীন ভাবনাত জহি-খহি গৈছিল৷সমাজে আবুৰাই দিয়া,পিতৃয়ে গতাই দিয়া,সন্তানৰ দায়িত্বৰে হেচুকি ধৰাদুডলীয়া সূতাৰ সেই টানটোক৷...