
ছৌতো (চিমি কোঁৱৰ)
ঃ বাৰে বাৰে তই একেটা ভুলকে কিয় কৰ অ’ই ছৌতো?মেমচাহাবে তাক সোধে৷ একাঁহী ভাতৰ সৈতে জালুক দিয়া ৰন্ধা মাংসৰ আঞ্জাখনৰ পৰা হাত নোতোলাকৈয়ে ছৌতোৱে মেমচাহাবলৈ চায়৷ঃ কাঁহীত যিগালহে ভাত লৈছ, মানুহে তোক দেখাই নাপাব৷দহ বছৰীয়া ছৌতোৱে মেমচাহাবক একো নকয়৷ লাহে লাহে মেমচাহাবৰ পৰা সি কামবোৰ শিকি বুজি লৈছে৷ মেমচাহাবে শিকোৱা মতে সি কামবোৰ কৰি যায়৷ কেতিয়াবা তাতে ভুল হৈ যায়৷ঃ তই বাৰে বাৰে একেটা ভুলকে কিয় কৰ জাননে?ঃ কিয়?প্ৰশ্নবোধক দৃষ্টিৰে ছৌতোৱে মেমচাহাবলৈ চায়৷ঃ কুলি যে তই... সেইকাৰণে৷ছৌতোৱে মেমচাহাবক বেয়া নাপায়৷ তাৰ মেমচাহাব মৰমীয়াল মানুহ৷ তাক খুব মৰম কৰে৷ বাবু আৰু মাইনাৰ সৈতে একেলগে নতুন কাপোৰ দিয়ে, স্কুললৈ পঠিয়ায়৷ কিন্তু স্কুলতহে তাৰ মন নবহে৷ চিলটত চক মাটিৰে ‘ক’টোৰ ভাজ কৰিবলৈও তাৰ মন নবহে৷ মনটো ৰেল লাইনৰ কাষৰ গলিত উৰুওৱা চিলাখনৰ দৰে উৰি থাকে৷ মেমচাহাবে তাক গালি দিয়ে–ঃ এনেকৈ হ’বনে? পিছত কি কৰি খাব...