Arup Kakoti – Page 19 – Purbodix.com

Author: Arup Kakoti

নৃত্য আৰু স্বাস্থ্য(দৰ্শনা বৰুৱা)

নৃত্য আৰু স্বাস্থ্য(দৰ্শনা বৰুৱা)

CURRENT TOPIC
বহু যুগৰ আগৰে পৰা পৃথিৱীত নৃত্যৰ প্ৰচলন হৈ আহিছে৷ সংগীতৰ লয়ত হস্ত পদ আৰু দেহৰ আন অংগ সঞ্চালন কৰি যি কলা সমাপন কৰা হয় সেয়াই নৃত্য৷ মনৰ আনন্দত, চিকাৰৰ আনন্দত বা যুদ্ধ জয়ৰ আনন্দত, প্ৰিয়জনৰ সৈতে মিলনৰ আনন্দত স্বতঃস্ফূৰ্তভাৱে মানুহৰ শৰীৰৰ যি লয়লাস যুক্ত ভংগিমা সেয়াই সহজ ভাষাত এসময়ত আছিল নৃত্য৷ নৃত্যক ঐশ্বৰিক শক্তিৰ উপাসনাৰ অংগ বুলিও জ্ঞান কৰা হয়৷ দেৱদাসী নৃত্য তেনে এক নৃত্যৰেই অংশ৷ মহাদেৱ শিৱৰ তাণ্ডৱ নৃত্যৰ কথা মনলৈ আহিলেই আমাৰ এক ভক্তিভাৱ ওপজে৷ নটৰাজৰ মূৰ্ত্তিৰ সন্মুখত প্ৰণাম নকৰাকৈ নৃত্য কৰিব পাৰি জানো! নৃত্যকলা এক মনোগ্ৰাহী কলা৷ নৃত্য বিশাৰদসকলৰ সাধনা- চৰ্চা - অনুশীলন আৰু উপস্থাপনে এই কলাক অনন্য মৰ্যাদাসম্পন্ন কৰি তুলিছে৷ নৃত্যই দৰ্শক আৰু নৃত্য পৰিৱেশন কৰা কলা-কুশলীক দিয়া মনোৰঞ্জনৰ লগতে আন কিছু দিশো নৃত্যৰ লগত জড়িত হৈ আছে৷ সময় যোৱাৰ লগে লগে নৃত্যৰ পৰিভাষা সলনি হ’ল৷ বিজ্ঞানৰ ফালৰ পৰা চ...

সম্পাদকীয়

CURRENT TOPIC
অসমীয়া সাহিত্যৰ মান–অসমীয়া সাহিত্যৰ প্ৰচাৰ৷আধুনিক অসমীয়া সাহিত্যৰ ভেঁটী হয়তো বহুতে কোৱাৰ দৰে মিশ্যনেৰীসকল অহাৰ পাছতহে হৈছিল৷ সেইয়া আছিল ১৮২৬ ১ পৰা প্ৰায় ১৮৭০ চন মানৰ কথা৷তাৰ পাছত ১৮৭০ ১ পৰা ১৮৯০ চনলৈকে হেমচন্দ্ৰ বৰুৱা আৰু গুনাভিৰাম বৰুৱাই আধুনিক অসমীয়া সাহিত্যলৈ তেখেতসকলৰ সৃষ্টিৰাজি আগবঢ়াইছিল৷ইয়াৰ পাছতেই অৰ্থাৎ ১৮৯০ ১ পৰা ১৯৪০ চন মানলৈ অসমীয়া সাহিত্যৰ ৰোমাণ্টিক যুগ– লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ যুগ বুল ক’ব পাৰি৷সেই চৰ্যাপদৰ সৃষ্টিৰ পৰা অৰুণোদয়ৰ যুগলৈ জোনাকী, বাঁহীৰ পৰা বৰ্তমানৰ সাতসৰী, প্ৰান্তিকলৈ ভক্তিমূলক, দেশপ্ৰেমমূলক, ৰোমাণ্টিক আদি বিভিন্ন ধৰণৰ সাহিত্য চৰ্চা অসমীয়া ভাষাত নিৰৱচিন্নভাৱে হৈ আহিছে৷২০০১ চনৰ লোকপিয়ল মতে অসমত অসমীয়া কোৱা লোকৰ সংখ্যা ৰ,৩০,ৰৰ,০০০ জন৷ ২০১১ চনৰ লোকপিয়লয়ত কিন্তু অসমীয়া ভাষী লোকৰ সংখ্যা প্ৰায় ৪০ণ হ্ৰাস পাইছে৷সমসাময়িকভাৱে অসমীয়া সাহিত্যৰ সৈতে আগবাঢ়ি গৈছে ভাৰতবৰ্ষৰ আন আন ভ...
পাকঘৰ

পাকঘৰ

CURRENT TOPIC
কেইবিধমান ফলেৰে কৰিব পৰা চৰ্বত(নৱাব নাৰ্জী ইছলাম) পকা অমিতাৰ চৰ্বত Loaউপকৰণ ঃ পকা অমিতা এটা, পূৰঠ নেমু এটা, টেবুল চামুচেৰে চেনি চাৰি চামুচ, অলপ জালুকৰ গুড়ি, ক’লা নিমখৰ গুড়ি (স্বাদ অনুসৰি) কেইটুকুৰামান বৰফ আৰু ঠাণ্ডা পানী৷ প্ৰণালীঃ অমিতাখিনি বাকলি আৰু গুটি গুচাই তিনি গিলাচমান পানীত সিজাই ঠাণ্ডা কৰিব৷ এতিয়া চেনি, ক’লা নিমখ, জালুকৰ গুড়ি, নেমুৰ ৰস দি ভালদৰে ফেটি তাৰ পিছত কেইখিলামান পদিনা আৰু বৰফৰ টুকুৰা দি পৰিৱেশন কৰক৷ ডালিমৰ চৰ্বত উপকৰণ ঃ এটা ৰঙা অৰ্থাৎ পূৰঠ ডালিম আৰু পৰিমাণ অনুসাৰে চেনি, পানী আৰু অকণমান চফৰ গুড়ি৷ প্ৰণালীঃ ডালিমটোৰ বাকলিভাগ আৰু ভিতৰত ওলোৱা পাতল ছাল সদৃশ তৰপকেইটা পেলাই মাথোঁ গুটিভাগৰ ৰস বাহিৰ কৰি চেনি আৰু ঠাণ্ডা পানীৰ সৈতে ভালদৰে মিহলাই চফৰ গুড়ি দি পৰিৱেশন কৰক৷ বেলৰ চৰ্বত উপকৰণ ঃ এটা পকা বেল, ১০০ গ্ৰাম দৈ, কেইটুকুৰামান বৰফ আৰু প্ৰয়োজন অনুসৰি চেনি বা খেজুৰৰ গুৰ৷...

এজাক নীলা চৰাই(খুকুমণি মুদৈ দাস)

CURRENT TOPIC
নীলিমাত বন্দী মন- প্ৰাণেৰে উৰি যায় এজাক নীলা চৰাই, নীল আকাশৰ বিশালতাৰ বুকুত পৰে বিলীন হৈ, সিহঁতৰ ভিজা ওঁঠত ফুলে জুই ফুল ৷ অৰণ্যৰ মাজত হেৰায় লগৰী ৷ পোৱা নোপোৱাৰ হেঁপাহত ৰচে জীৱনৰ গান , আহে যায় সময় নিমগ্ন হৈ পৰে পৃথিৱী পোহৰ মেৰুদণ্ডহীন দিন ৰাতিত নিজমে কথা পাতে৷

বসন্তৰ এমুঠি সেউজীয়া অনুভৱ,,,

CURRENT TOPIC
(ৰিণুমণি বৰুৱা ভূঞা) বসন্ত মানেই যেন জীৱনৰ সেউজীয়া যৌৱন এক মিঠা মিঠা আবেগৰ বৰ্ণিল অনুভৱ ৰুদ্ধহিয়াৰ প্ৰাচীৰ ভাঙি বৈ অহা প্ৰাণো২৬ল মাদকতাত জীপাল হৈ পৰা সুগন্ধিত যেন লুকাই থাকে স্নিগ্ধ কোমল হেঁপাহৰ ব’হাগ৷ উতলা বৰদৈচিলাজনীয়ে উৰুৱাব খোজে জীৱনৰ গহনকোণত বাহৰ পতা জীৱন্ত সপোনৰ ইতিহাস কঢ়িওৱা কেঁচা কেঁচা ৰং বসন্তৰ পূৰ্ণতাৰ প্ৰস্তুতিত ফুলি উঠে জীৱনে আমন্ত্ৰণ কৰা সেউজসনা এটি পূৰ্ণাংগ প্ৰভাত৷ দ্বিধামুক্ত হেঁপাহৰ স্বপ্নৰে সজাব খোজা অনুভবৰ দলিছাত লিপিবদ্ধ হৈ উঠে আজি ফুল, তৰা, গানৰ ব’হাগ ব’হাগ লগা পাণ্ডুলিপি৷ বহাগৰ আলফুল অনুভবৰ অনুৰণনত বুকুৰ মাজত মৃদু মধুৰ আলোড়িত মলয়াই জগাই তোলে স্নেহশিক্ত জীৱন জিয়াৰ হেঁপাহ সেউজসিক্ত বননিখনত হালধীয়া সোণাৰু কিম্বা কৃষ্ণচূড়া নতুবা নাহৰৰ পাহি সিঁচা সময়তে বাঁহীৰ সুৰৰ মূ২৬১্ণাত, ব’হাগে আবিৰ সানে সৃষ্টিৰ শিহৰিত মায়াৱী অনুৰাগেৰে   সেউজীয়া, সেউজীয়া আৰু সেউজীয়া...৷৷...

কবিতা

CURRENT TOPIC
ৰাজনীতিৰ গান (জেতবন বৰুৱা) কি দেখিছোঁ কি দেখিছোঁ ক’বিনে মোৰ আই দেশৰ ভেকো-ভাওনা দেখি আজি লাজ লাগি যায়! আসন বিচাৰি বিচাৰি ভাষণৰ ফুলজাৰি নিজৰ বিবেক-বুধি-জ্ঞান দিছে বিক্ৰী কৰি, সভ্য সমাজত জানো এইবোৰ শোভা পায়! কি দেখিছোঁ কি দেখিছোঁ ক’বিনে মোৰ আই!   ফাঁকি আৰু প্ৰৱঞ্চনাত হৈছে পাৰ সময়, গুচিল জানো কেতিয়াবা ভোকাতুৰৰ প্ৰলয়, আন্ধাৰে পোহৰে দুষ্টই লৈ আহিছে ঠাই! কি দেখিছোঁ কি দেখিছোঁ ক’বিনে মোৰ আই!   ৰথী-মহাৰথী বহু আছিলে তোৰ সন্তান, স্বাৰ্থ নাছিল, পেছা নাছিল কৰিছিল তোকে সন্মান, ত্যাগীজনৰ আজি দেশত পৰিচিতি নাই! কি দেখিছোঁ কি দেখিছোঁ   ক’বিনে মোৰ আই!...
ধাৰাবাহিক উপন্যাস

ধাৰাবাহিক উপন্যাস

CURRENT TOPIC
মানুহ মানুহৰ বাবে (তৃতীয় খণ্ড) (স্বপ্না বৰঠাকুৰ) হিচ্‌ হিচ্‌ ঝক ঝক কৰি গভীৰ নিশা ৰে’লখন আগবাঢ়িল৷ যাত্ৰীৰ নাকৰ ঘোৰঘোৰণি, আসনৰ কাষৰ ড্ৰীম লাইটৰ পোহৰ, মাজে মাজে যাত্ৰীৰ উঠা-নমা৷ ইয়াৰ বাহিৰে যেন এই গভীৰ নিশা একো অনুভৱ কৰিব পৰা নাযায়৷ নিৰ্দিষ্ট সংৰক্ষিত আসনখনত পৰি লেখিকাগৰাকীয়ে মূৰে-গায়ে কম্বলখন টানি ল’লে৷ তেওঁৰ স্বামীও শুই পৰিল সন্মুখৰ নিৰ্ধাৰিত আসনখনতে৷ নাই, ৰে’লৰ এনে যাত্ৰাত সঘনাই অভ্যস্ত নহয় তেওঁলোক; তথাপি তেওঁলোকে চেষ্টা কৰিলে টোপনি যাবলৈ৷ এতিয়া যে আপোন পৰিয়ালৰ পৰা আঁতৰত থাকি তেওঁলোকৰ জীৱনৰ সকলো ক্ষণ নিজেই নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব লাগিব৷ তেওঁলোকে কামৰূপ এক্সপ্ৰেছেৰে যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছে ৩ জানুৱাৰীৰ নিশা ১ বজাত৷ পশ্চিমবঙ্গৰ শান্তিপুৰ পাবগৈ ৫ জানুৱাৰীৰ পুৱতি নিশা৷ নাই, তেওঁলোকে নিজৰ যত্ন নিজেই ল’ব লাগিব৷ গা বেয়া লাগিলে জানো হ’ব! কথাবোৰ ভাবি ভাবি গভীৰ নিশা সংৰক্ষিত আসনত দীঘল দি ...

কবিতা

CURRENT TOPIC
পথাৰ (এছ ইছলাম) পথাৰত প্ৰখৰ ৰ’দৰ উত্তাপ আওকাণ কৰি কৃষকে পথাৰখন চাহ কৰে, পথাৰতেই কৃষকৰ সপোন গাভৰু শইচবোৰে জীৱনৰ পাতনি মেলে৷ পথাৰত কঠীয়াৰ উত্তৰণ ঘটাই পথাৰখন সেউজীয়া কৰে পথাৰৰ লেপথেপীয়া বোকাপানী খচি গাৰ ঘাম মচি ভুঁই ৰুৱে৷ পথাৰত কঠীয়াই ঠন ধৰি লহপহ কৈ বাঢ়ে গাভৰু থোকবোৰে বতাহত হালে-জালে লখিমী আইয়ে মিচিকিয়াই হাঁহে৷ কুঁৱলীৰ আৱৰণ ফালি পুৱতিৰ ৰ’দজাক গাত লৈ বিৰিয়াৰ ৰুণ্‌ জুন্‌ শব্দেৰে গাঁৱলীয়া পথ সুসজ্জিত কৰে৷ আইতাই মূৰ দোঁৱাই কৃষকৰ সপোনৰ ভেঁটিত জীৱনৰ ৰং বিচাৰি পায়, আইতাই চোতালখন মচি লখিমী আইক আদৰি আনে স্বগৃহলৈ সাঁচি থ’ব শীতল ভঁৰালত৷   প্ৰভুৰ শ্ৰীচৰণত ভক্তিভাবে ন-খোৱা লগে ভাগে খাই প্ৰশান্তি লভে গৃহস্থই পথাৰতেই কৃষকৰ ভৱিষ্যতৰ সপোন গঢ়ে৷...
প্ৰাপ্তি-অপ্ৰাপ্তিৰ দোমোজাত জীৱন…(দৰ্শনা বৰঠাকুৰ)

প্ৰাপ্তি-অপ্ৰাপ্তিৰ দোমোজাত জীৱন…(দৰ্শনা বৰঠাকুৰ)

CURRENT TOPIC
(এক) আমি যে জীৱনটোত কি কি নকৰো৷ কিমানক যে কি নকওঁ৷ এই যে ৰাতিপুৱাই শুই উঠিলোঁ, উঠিয়েই চোকা ৰ’দটোৰ ওপৰত দিলো খংবোৰ উজাৰি৷ ঃ ওলাল আৰু এইডাল৷ কি যে নহয়৷ দিনটো শেষ কৰিবলৈ৷ আকৌ আহিল কি নাহিল বতৰৰ বৰষুণ বচ আমি আৰম্ভ কৰিয়েই দিওঁ ঃ আহিলেই নহয়৷ এহ শেষেই আৰু ৷ আজিও যোৱা নহ’ব৷ গোটেই বাটতো এতিয়া পানীময় হ’ব৷ কাপোৰবোৰ কিমানদিন হ’ল কিবা ভেকেটে ভেকেটা গোন্ধাইছে পায়৷ কেতিয়া যে বৰষুণটো কমিব৷ অ বৰুণ দেৱতা বোলো ক্ষান্ত হোৱা৷ সেইয়া আমি বৰষুণৰ পৰা বৰুণ দেৱতালৈকে দিলো নহয় পুৱাই পুৱাই গালি এসোপা পাৰি৷ কথা হ’লনে বাৰু৷ ৰাতিপুৱাই ৰ’দটোৱে আমনি কৰিব৷ আকৌ বৰষুণ দিলেও বিপদ৷ মুঠতে মনৰ শান্তি নাই৷ মনটোৰ আপত্তিবোৰ বতৰক লৈ কেতিয়া যে শেষ হ’ব ভগৱানেহে জানে৷ শেষত ভগৱানলৈকে ঠেলি দিছো সকলো৷ (দুই) আকৌ যদি আমাৰ বাতৰিকাকতখন লৈ তেওঁ অহা দেৰি হ’ল বৰুৱা দাই মাতটো লগাবই নহয়৷ বোলো কি হে ডেকা ল’ৰা৷ পেপাৰখন পঢ়িম বুলি ৰৈ আছোঁ অ...