Author: Arup Kakoti

“গুৰু ব্ৰহ্মা, গুৰু বিষ্ণু গুৰু দেৱ মহেশ্বৰ গুৰু সাক্ষাৎ পৰম ব্ৰহ্মা তস্মৈ শ্ৰীগুৰুৱে নমঃ৷৷’’ জ্ঞানৰ সমান এই পৃথিবীত পবিত্ৰ বস্তু একোৱেই নাই৷ শিক্ষাৰ মাধ্যমেৰে আমি জ্ঞান আহৰণ কৰোঁ৷ শিক্ষা হৈছে মানৱ জীৱনৰ দাপোন৷ শিক্ষাই মানৱ জীবনত প্ৰদান কৰে পোহৰ, সৌন্দৰ্য আৰু আনন্দ৷ এই শিক্ষাৰ মাধ্যমেৰে জ্ঞান সাগৰৰ পৰা মণি-মুকুটা বুটলি ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক জ্ঞান প্ৰদান কৰা জনেই হৈছে ‘গুৰু’ অৰ্থাৎ শিক্ষক৷ শিক্ষক হৈছে প্ৰজ্ঞা, জ্ঞান আৰু পোহৰৰ প্ৰতীক৷ শিক্ষকসকল হৈছে শিক্ষা আৰু বিকাশৰ আধাৰশিলা৷ শিক্ষকতা কেৰল এটা বৃত্তিয়েই নহয় ই এক মহান সেৱা৷ বিদ্যালয় নামৰ এক পবিত্ৰ অনুষ্ঠানত অভিনব কলা-কৌশলেৰে মানুহ নামৰ জীৱন্ত সঁজুলি বিধক বিশেষ আকাৰ-আকৃতি দিয়ে শিক্ষকে৷ মানৱ সম্পদ গঢ়াৰ প্ৰধান চাবিকাঠী শিক্ষকসকলৰ ওপৰতে ন্যস্ত থাকে৷ এই ক্ষেত্ৰত প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ শিক্ষক-শিক্ষয়িত্ৰীসকলৰ দায়িত্ব সৰ্বাধিক পৰিলক্ষিত হয়৷ শুনিবলৈ অপ...

ডিচেম্বৰ মাহ, শীতৰ সেমেকা পুৱা৷ পুৱাৰ চাহ কাপ হাতত লৈ দেবীকা শইকীয়া ভিতৰৰ পৰা ওলাই আহি বাৰাণ্ডাৰ ৰ’দ কাচলিত বহি দৈনিক জনমভূমিৰ দেওবৰীয়া আলোচনী বসুন্ধৰাখন মেলি ল’লে৷ তেনেকুৱাতে প্ৰকাশক সমীৰজ্যোতি গেটখন খুলি সোমাই আহিছে৷ তেওঁক দেখি দেবীকা শইকীয়াই বসুন্ধৰাখন জপাই থৈ বাৰাণ্ডাৰ পৰাই সুধিলে– ঃ ইমান ঠাণ্ডাত এই পুৱাই পুৱাই যে? সমীৰ হাঁহি হাঁহি তেওঁৰ ওচৰ পালেহি আৰু ক’লে– ঃ পুৱাৰ চাহকাপ আপোনাৰ লগত একেলগে খাওঁ বুলি আহিলোঁ৷ তেওঁ চকী এখন সমীৰলৈ আগবঢ়াই বহিবলৈ দি ক’লে– ঃ এৰা, ৰ’দত বহি পুৱাৰ চাহ কাপ খোৱাৰ আমেজেই সুকীয়া৷ ৰ’বা, মই তোমালৈও চাহ একাপ বাকি আনোগৈ৷ দুয়ো একেলগে চাহ খাই খাই কথা পাতিম৷ লগে লগে সি চিঞৰি উঠিল– ঃ নাই নাই মই চাহ নাখাওঁ৷ ধেমালিহে কৰিছোঁ৷ আচলতে আপোনাক নিমন্ত্ৰণ এটা দিবলৈহে আহিলোঁ৷ –তাৰ কথাত দেবীকা ভিতৰলৈ যাবলৈ ওলাইয়ো আকৌ বহি দিলে৷ ঃ কোৱাচোন কিহৰ নিমন্ত্ৰণ? ঃ বাইদেউ, উৰ্মিলা বৰু...

সাৰাংশ( মূল ঃ ড॰ গৌৰহৰি দাস অনুবাদ ঃ নিৰ্মালি মহন্ত) যোৱা সংখ্যাৰ পিছৰ পৰা... নীলাম্বৰে তাৰ ওচৰলৈ গৈ আগফালৰ পৰা পিছফাললৈকে গোটেই মটৰ চাইকেলখন ভালকৈ চাই ইন্দ্ৰমণিক সুধিলে, “কিনিলি নেকি?” ঃ এইখন কৰুণাকাৰৰ৷ ভাল লাগিছে নে? ময়ো এনেকুৱা ৰঙৰে এখন কিনিম বুলি ভাবিছোঁ৷ আচ্ছা শুন, আজি গধূলি কলা নিকেতনৰ ফালে পাক এটা মাৰিবি৷ অলপ আৰ্জেণ্ট আছে৷ তোৰেই কাম বুলি ধৰি ল৷ ঃ কি কাম, ক’চোন! ঃ হাটৰ মাজত হেনো ব্ৰহ্মজ্ঞানৰ চৰ্চা কৰিবলৈ পায়৷ মই যাওঁ এতিয়া৷ তই নহাকৈ নাথাকিবি খালি৷ ভট ভট শব্দ কৰি মটৰ চাইকেল উৰুৱাই ইন্দ্ৰমণি গুচি গ’ল৷ এবাৰো সি ৰমাকান্তৰ ফালে ঘূৰি নাচালে, যেন ইটোৱে সিটোক চিনিহে নাপায়৷ নীলাম্বৰ এইবাৰ দোধোৰ-মোধোৰত পৰিল৷  এফালে চাকৰি, আনফালে প্ৰেম! হায়ৰে কপাল! ৰমাকান্তৰ কথা শুনি মালতী অবাক হৈ পৰিল৷ কিছু সময় তাই কি ক’ব ভাবি পোৱা নাছিল৷ তাইৰ লাগিল যেন, ককায়েকে তাইৰ আৰু শুভেন্দুৰ কথা ক...

এটি সমীক্ষা সাম্ৰাজ্যবাদী তথা ঔপনিৱেশবাদী ব্ৰিটিছ চৰকাৰে পৰাধীন ভাৰতত সাম্ৰাজ্যবাদী আৰু ঔপনিৱেশিক শাসন আৰু শোষণ কাৰ্য সুকলমে চলাই নিয়াৰ স্বাৰ্থত ১৮৬০ চনৰ দণ্ড বিধি আইন (CrPc) প্ৰণয়ন কৰিছিল৷ আমাৰ দেশে স্বাধীনতা লাভ কৰাৰ ছয় সত্তৰ বছৰ পিছতহে বিজেপি শাসিত কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে ২০২৩ চনৰ আগষ্ট মাহত দেশত প্ৰচলিত হৈ থকা ভাৰতীয় ন্যায় ব্যৱস্থাক সংশোধিত বা পৰিৱৰ্তিত ৰূপত এখন বিধেয়ক লোকসভাত দাঙি ধৰে৷ সাংসদ সকলৰ মাজত বিভিন্ন তৰ্ক-বিতৰ্ক আৰু আলোচনাৰ অন্তত এই বিধেয়কখন গৃহীত হয়৷ তাৰ পিছত ৰাজ্যসভাতো এই বিধেয়কখন গৃহীত হোৱাৰ পাছত ২০২৩ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত মাননীয় ৰাষ্ট্ৰপতিয়ে স্বাক্ষৰ কৰাৰ লগে লগে এই বিধেয়কখন আইনত পৰিণত হয় আৰু এই ভাৰতীয় ন্যায় ব্যৱস্থাৰ সংশোধিত বা পৰিৱৰ্তিত ৰূপত গৃহীত হোৱা আইনখন ১ জুলাই ২০২৪ চনৰ পৰা দেশত বলৱৎ হয়৷ তলত এই আইন খনৰ সংশোধিত বা পৰিৱৰ্তিত ৰূপ দাঙি ধৰা হ’ল৷ ভাৰতীয় ন্যা...

সংগীত কলাই হ’ল সমাজৰ প্ৰকৃত পৰিচয়ৰ দাপোন৷ অজীতৰ পৰাই সংগীতে মানব সমাজত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ স্থান অধিকাৰ কৰি আহিছে৷ মানুহ সমাজ প্ৰিয়৷ গতিকে সামাজিক জীৱন সুখদায়ক আৰু মনোৰম কৰাৰ একমাত্ৰ আহিলাই হৈছে সংগীত৷ জয়মঙ্গলৰ চৌষষ্ঠি কলাৰ ভিতৰত সংগীত কলাৰ স্থান উত্তম আৰু উপাদেয়৷ গীত, বাদ্য আৰু নৃত্য এই তিনি কলাক আমি সংগীত বুলি পুৰণি কালৰে পৰা গ্ৰহণ কৰি আহিছো৷ ইয়াৰ ভিতৰত দেশী আৰু মাৰ্গ এই দুই ধাৰাৰ সংগীত ভাৰতীয় জীৱন ধাৰাত কেতিয়াৰ পৰা আজিলৈকে প্ৰৱহমান হৈ আছে সেইবিলাক তথ্যৰ বিষয়ে গৱেষকে গৱেষণা কৰি আজিও অন্ত কৰিব পৰা নাই৷ পশ্চিমীয়া সংগীতৰ দৰে ভাৰতীয় সংগীত একমাত্ৰ মনোৰঞ্জনৰ আহিলা নহয়৷ ধৰ্ম, অৰ্থ, কাম, মোক্ষ এই চতুবৰ্গ সাধনৰ বিষয় বুলি সংগীত কলাক ভাৰতীয় সমাজত উচ্চ স্থানত প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছে যুগৰ প্ৰবাহে কিছু হীন দেৰি ঘটালেও সংগীত কলা ভাৰতীয়সকলৰ প্ৰাণৰো প্ৰাণৰ শ্ৰদ্ধাৰ বিষয় বস্তু৷ পৃথিবীৰ সকলো ভৌগৌলিক স্থানৰ সমাজত...