কবিতা
ধনতান্ত্ৰিকতাত হেৰাই যোৱা ঠিকনা(জ্যোতিস্মিতা বৰা)
কোনে সৃষ্টি কৰিলে এই
যুগান্তৰৰ ধনতান্ত্ৰিক সমাজ,
ৰুক্ষ হিয়াত আজি
স্নেহান্তৰৰ প্ৰতিধ্বনি হেৰাল৷
এই সমাজ কিয় লুপ্ত হোৱা নাই!
বিস্মৃতিৰ গৰ্ভত হেৰাই যোৱা নাই;
এইয়াওতো মানৱেৰেই গঠিত সমাজ৷
আজি আৱেগবোৰে ডিঙিত
প্ৰশ্নবোধকৰ চিপ জৰী লগাই
তিল তিলকৈ ক্ষণ গণিব ধৰিছে,
হৃদয়ত টুকুৰা টুকুৰকৈ
ভাগি যোৱা অস্থিবোৰক
মূল্যৰে কিনিব লাগিছে৷
হায়! মানৱতাহীন পিপাসু
তহঁতেই হেজাৰ মাতৃৰ বুকু
উদং কৰিবলৈ ধৰিছ!
বিজয়াৰ বিফল সন্ধ্যাতো আজি
মহানুভৱতাৰ ধ্বনিৰ সলনি বাজে,
কুল্-কুলকৈ বৈ যোৱা জীয়া তেজে৷
কিমান নিদাৰুণতাৰ কৱলত পৰি
এগৰাকী ভবিষ্যতৰ সন্তানক
মৰিশালিৰ মাটিলৈ প্ৰিয়জনে
ঠেলি দিব পাৰিছে!
চিতাৰ জুই বোৰ দপ - দপকৈ
জ্বলিব লাগিছে,
লগতে শুকান চকুলোৰে গান গোৱা
মাতৃৰ হিয়াও দহিছে৷
মৰমৰ সম্পৰ্কবোৰৰ দাম বাঢ়িছে,
বজাৰত গ্ৰাহকৰ সংখ্যাও বাঢ়িছে৷
কিয়! কিয় বাৰু!
আ...