CURRENT TOPIC

জয় জয়তে আপোনাক মোৰ অন্তৰৰ স্নেহসিক্ত শ্ৰদ্ধাৰ প্ৰণিপাত জনাইছোঁ৷ ধৰ্মৰ মহান খনিকৰৰূপে প্ৰতিষ্ঠিত আপোনাৰ, জীৱন বৃত্তান্ত লিখাৰ ধৃষ্টতা মোৰ নাই, যদিও মোৰ হৃদয়ৰ পৰা আপোনাক সোঁৱৰণ কৰিছোঁ৷ শ্ৰীশ্ৰীশ্যামৰায় সত্ৰখনক এখন পূৰ্ণাঙ্গ ৰূপত অনাৰ যি নিৰলস প্ৰচেষ্টা আপুনি কৰিলে আৰু সত্ৰৰ বিকাশৰ হকে ব্ৰতী হৈ যি সফলতা অৰ্জন কৰি সত্ৰখনৰ সত্ৰাধিকাৰ হিচাবে চল্লিশটি বসন্ত অতিক্ৰম কৰি শীৰ্ষস্থানত উপনীত হ’ল– সেয়েহে আপোনাৰ আশী বছৰীয়া জীৱনৰ চমু বিৱৰণ অলপ লিখি থোৱাৰ ই২৬া প্ৰকাশ কৰিলোঁ৷ বৰ্তমান লাউপাৰস্থিত শ্যামৰায় সত্ৰৰ পূৰ্বৰ সত্ৰাধিকাৰসকলৰ জীৱন দৰ্শন লিখিত ৰূপত নাই যদিও শ্যামৰায় সত্ৰ প্ৰতিস্থাপক স্বৰ্গীয় জয়দেৱ গোস্বামী দেৱৰ পৰা কেবাজনো উত্তৰাধিকাৰী সত্ৰাধিকাৰৰ পৰিচয় পাবলৈ সক্ষম হৈছোঁ৷ ১৯৪৩ ইং চনত পলাশবাৰী অঞ্চলৰ সৰু বংশৰ মৌজাৰ ভেৰভেৰী নামৰ গাঁৱত পিতৃ স্বৰ্গীয় পূৰ্ণদেৱ গোস্বামী (মহন্ত) দেৱৰ ঔৰসত আৰু মাতৃ স্বৰ্...

প্ৰকৃতিয়েই সৰ্বস্ব৷ প্ৰকৃতিৰ মাজতেই নিহিত থাকে জীৱনৰ উৎস, ভাল লগা বেয়া লগাৰ সাঁথৰ আৰু সমিধান৷ প্ৰকৃতি মানেই ৰহস্য৷ প্ৰকৃতি মানেই মানৱ সমাজৰ বাবে এক তীব্ৰ আকৰ্ষণ৷ তেনে ধৰণৰ আকৰ্ষণ আৰু অধিক তীব্ৰতৰ হৈ উঠে, যেতিয়া সেই প্ৰকৃতিৰ মাজত চানডুবিৰ দৰে প্ৰকৃতিৰ অকৃপণ সৃষ্টিৰ বিষয়ে আলোকপাত কৰা হয়৷আজিৰ তাৰিখত সম্ভৱতঃ অসমৰ সমূহ প্ৰকৃতি প্ৰেমী আৰু আলোকচিত্ৰৰ সৈতে জড়িত প্ৰতিগৰাকী আলোকচিত্ৰ শিল্পীৰ বাবে প্ৰকৃতিৰ অন্যতম সৃষ্টি দক্ষিণ কামৰূপ আৰু মেঘালয়ৰ সীমামূৰীয়া পৰ্যটন ক্ষেত্ৰ তথা প্ৰকৃতিৰ ৰম্যভূমি চানডুবি এক অন্যতম আকৰ্ষণ৷ প্ৰতিগৰাকী প্ৰকৃতিক ভালপোৱা মানুহেই এবাৰ নহয় এবাৰ চানডুবি ভ্ৰমণ কৰাৰ হেঁপাহ মনতে পুহি ৰাখে নাইবা সুযোগ সুবিধা বুজি ভ্ৰমণ কৰে৷ এক কথাত কবলৈ হ’লে অসম তথা ভাৰতবৰ্ষৰ প্ৰতিগৰাকী প্ৰকৃতিপ্ৰেমীৰ বাবে চানডুবি এক আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰ৷ প্ৰতিগৰাকী ব্যক্তিয়েই নিজৰ হাতত থকা কেমেৰাৰে এখন...

ৰাংঢালী মিনতিজনী আজি-কালি বৰ বিমৰ্ষ হৈ পৰিছে৷ তাই দত্ত বাইদেউৰ ঘৰত কাম কৰি যিটো আনন্দ পাইছিল এতিয়া সকলো যেন অতীত হৈ পৰিল৷ সিদিনা মিনতি ৰাতিপুৱা গতানুগতিকভাবেই আহি দৰজাত কলিং বে’ল বজালে৷ বাইদেৱে দৰজাখন খুলি দিয়াত মিনতি ভিতৰলৈ গৈ দৈনন্দিন কামখিনি কৰাত লাগিল৷ মিনতিয়ে মন কৰিলে চাৰ ৰাতিপুৱাই হয়তো ঘৰৰ পৰা ওলাই গৈছে৷ এতিয়া বাইদেউও কাৰ্যালয়লৈ যাবলৈ সাজি-কাচি সাজু হৈছে৷ আগতে হ’লে দুয়ো স্বামী-স্ত্ৰী একেলগে গৈছিল৷ সোনকালে ঘৰলৈ উভতিছিল দুয়ো একেলগে৷ আজিকালি দুয়ো বেলেগে বেলেগে যায়৷ বেলেগে বেলেগে আহে নিশা দেৰিকৈ৷ চাৰ আৰু বাইদেৱো মাজত কিমান যে মৰম আছিল৷ লগতে সিহঁতৰ একমাত্ৰ পুত্ৰ দীপু দুয়োৰে আলাসৰ লাৰু আছিল৷ টোপ পৰিবলৈ নিদিয়া দীপুও আজি দুয়োৰে পৰা বহুত দূৰত্বত৷ বেচেৰা দীপু... এই সাত, আঠ বছৰীয়া ল’ৰাটোৱেনো কি জানে৷ মাক-দেউতাকৰ দুৰ্বাদল কাজিয়াবোৰ দেখি বেচেৰাটোৱে ভয়ত পেপুৱা লাগি চাই থাকে৷ কেতিয়াবা সি বৰকৈ কন্...

বিহু হৈছে অসমীয়াৰ প্ৰাণ৷ পৰম্পৰা ৰক্ষা কৰি অসমৰ লগতে সমগ্ৰ বিশ্বৰে অসমীয়াসকলে ধৰ্ম আৰু বৰ্ণ নিৰ্বিশেষে অতি উলহ-মালহেৰে বিহু উৎসৱ পালন কৰি আহিছে৷ মাঘ বিহু, বহাগ বিহু আৰু কাতি বিহু এই তিনি প্ৰকাৰৰ বিহুৰে অসমীয়া সমাজত এক বিশেষ বৈশিষ্ট্য আছে যদিও মাঘ মাহত অনুষ্ঠিত হোৱা মাঘবিহুৰ কথাই সুকীয়া৷ সন্মুখত মাঘ অথবা ভোগালী বিহুৰ বতৰ ৷ বহু কষ্টৰে কৰা পথাৰৰ খেতি চপাই আনি এই বিহুতে আপোনজনৰ লগত হাঁহে-মাহে এসাজ খাই আনন্দ কৰে প্ৰতিঘৰ অসমীয়াই৷ বিহু বুলিয়েই ঢেঁকীৰ শব্দ আৰু পিঠাৰ গোন্ধত চৌদিশে সৃষ্টি হৈছে উখল-মাখল পৰিবেশ৷  আমাৰ হিন্দু শাস্ত্ৰমতে বাৰটা ৰাশিচক্ৰ আছে আৰু সূৰ্যই বাৰ মাহত বাৰটা ৰাশি অতিক্ৰম কৰে৷ সূৰ্যই পৰ্যায়ক্ৰমে যেতিয়া মকৰ ৰাশিত প্ৰৱেশ কৰে, তেতিয়াই অসমীয়া লোকসকলে মাঘ বিহু উদযাপন আৰম্ভ কৰে৷ প্ৰকৃততে ভোগালী বিহু মানেই যেন অসমীয়াৰ ‘খাদ্যৰ উৎসৱ’৷ মাঘ বিহু শস্যৰ সৈতে সম্পৰ্কিত৷ বছৰটোৰ বাবে ভড়াললৈ ল...

শাৰদীয় দুৰ্গোৎসৱৰ দিনকেইটাত যোৰহাটৰ বিভিন্ন পূজা মণ্ডপত দেৱী মাৰ পূজা অৰ্চনাৰ লগতে সাংস্কৃতিক সন্ধিয়াৰ আয়োজনেৰে আনন্দ উল্লাসৰ মাজেৰে যোৰহাটবাসী ভক্তপ্ৰাণ তথা সংস্কৃতিপ্ৰেমী ৰাইজে ও সমগ্ৰ দেশবাসীৰ লগতে দুৰ্গোৎসৱৰ সামৰণি মাৰিলে এটা বছৰৰ বাবে৷ যোৰহাটৰ পূজা মণ্ডপসমূহে পূজাৰ আধ্যাত্মিকতা ৰক্ষা কৰাৰ লগতে বিভিন্ন সাংস্কৃতিক কাৰ্যসূচীৰে তেওঁলোকে দুৰ্গোৎসৱ উদ্‌যাপন কৰে৷ পূৰ্বৰ পৰম্পৰা আৰু প্ৰতিশ্ৰুতি ৰক্ষা কৰি যোৰহাটৰ ঐতিহাসিক তৰাজান সন্মিলনে তেওঁলোকৰ প্ৰেক্ষাগৃহত একাদশী তিথি (২৫ অক্টোবৰ)ত অনুষ্ঠিত কৰা নাট্য সন্ধিয়াত মঞ্চস্থ কৰা হৈছিল বিখ্যাত বাংলা নাট্যকাৰ গৌতম ৰয়ৰ মূল বাংলা নাটক ‘‘জামাই বাবু’’ৰ অসমী অভিযোজনা হাস্যমধুৰ নাটক ‘‘জোৱাই শাস্ত্ৰ’’৷ দৰ্শকক মন্ত্ৰ মুগ্ধ কৰি ৰাখিব পৰা হাস্যৰসিকতাপূৰ্ণ এই নাটকখনত অভিনয় কৰিছিল ভ্ৰাম্যমান, মঞ্চ, দূৰদৰ্শন তথা ৰূপালী পৰ্দাত অভিনয়েৰে জিলিকি থকা কেইবাগৰাকীও স...

যোৱা সংখ্যাৰ পিছৰ পৰা... ডুবাই আন্তজাৰ্তিক বিমান বন্দৰত বিমানৰ পৰা নামি আমি এৰাইভেল গেটৰ ফালে গ’লো৷ এৰাইভেল গেটেৰে সোমাই ভিতৰে ভিতৰে কিছুদুৰ খোজকাঢ়িলো মেট্ৰ ষ্টেচনলৈ৷ ডুৱাই এয়াৰ পৰ্টত এৰাইভেল বিল্ডিঙৰ পৰা কাৰ্গত পঠিওৱা লাগেজবোৰ ল’বলৈ আন এটা বিল্ডিংলৈ মেট্ৰ’ ৰেলেৰে ভিতৰে ভিতৰে যাৱ লাগে৷ সম্পূৰ্ণ বাতানুকূল পৰিবেশত দৌৰা দৌৰি কৰিলেও গৰম নেলাগে৷ প্ৰতি মিনিটৰ অন্তৰে অন্তৰে চলাচল কৰি থকা মেট্ৰ’বোৰত এৰাইভেলৰ যাত্ৰীক ডিপাৰচাৰ গেটলৈ আকৌ ডিপাৰচাৰ গেটৰ যাত্ৰীক এৰাইভেল গেটলৈ অনা-নিয়া কৰি থাকে৷ আমি মেট্ৰত উঠি ইমিগ্ৰেচন চেকৰ বিল্ডিং পালোগৈ৷ ইমিগ্ৰেচন চেকত  সম্পূৰ্ণ আৰৱীয় পোছাকত থকা বিষয়াই আমাৰ পাছপৰ্ট ভিচা চেক কৰি তাত থকা কেমেৰাত আমাৰ চকু চাৱনিৰ ফটো লৈ পাচপৰ্টত ষ্টাম্প মাৰি বেগৰ বেল্টলৈ যাবলৈ বাট দেখুৱাই দিলে৷ আমাক বিদেশী বুলি জানি সুন্দৰ ব্যৱহাৰসহ সহায় আগবঢ়াই সহযোগ কৰিলে৷ আমি ঘূৰি থকা বেল্টৰ পৰা আম...

বিচিত্ৰ পৃথিৱীখনত মানৱ শৰীৰবোৰে কঢ়িয়াই ফুৰে একোটাকৈ বাখৰুৱা সপোন৷ আপুনি-মই, তেওঁলোক কোনো ব্যতিক্ৰম নহয়৷ মানৱ শৰীৰৰ এই যে ধুনীয়া মনবোৰৰ ভিতৰত থকা অনুভৱবোৰ একো একোটা যেন অনৰ্গল সাধুকথা৷ সাধুকথাবোৰত থাকে পোৱা-নোপোৱা, হৰ্ষ-বিষাদৰ অধ্যায়৷ উশাহ লোৱাৰে পৰা আৰম্ভ হয় জীয়াই থকাৰ তাড়না৷ সকলোৱে কেৱল জীয়াই থাকিয়েই সুখী হয়নে? সকলোৱে কেৱল মানুহ বুলিয়েই আনন্দ কৰেনে? নকৰে৷ সৃষ্টিশীল মনৰ অধিকাৰী প্ৰতিগৰাকী ব্যক্তিয়েই বিচাৰি ফুৰে নতুন নতুন সৃষ্টিৰ মাদকতা৷ জীৱনটোক সুন্দৰ কামেৰে সজাব খোজে তেওঁলোকে৷ ইহজগতত প্ৰতিটো সপোনৰে আছে এটা সুকীয়া মাধুৰ্য৷ যি সপোন দেখে হয়তো তেওঁৰে সপোনে দিঠকত সফলতা পায়৷ ‘পূৰ্বদিশ’ আলোচনীৰ তৰফৰ পৰা আমি আজি এনে এগৰাকী সৃষ্টিশীল মনৰ মানুহৰ সৃষ্টিৰ আঁৰৰ কিছু কথা আপোনালোকৰ বাবে আগবঢ়াইছোঁ৷ শ্ৰীযুতা ৰ’জি বৰা এগৰাকী দক্ষ চলচ্চিত্ৰ পৰিচালিকা৷ তেওঁ পৰিচালনা কৰা ‘দ্য লাষ্ট অ’নাৰ’ নামৰ বোলছবিখন ২...

পুৱাৰ কোমল ৰ’দালিজাক শাব্দিকৰ ধুনীয়া মুখখনত পৰিবলৈ উচপিচাইহে আছিল যেন৷ দেউতাক ৰণধীৰ হাজৰিকাই চ’ক্‌লেট আৰু মাখন ৰঙী ষ্ট্ৰাইপ থকা পৰ্দাখন সামান্য গুচাই দিলত ৰ’দজাক উবুৰি খাই শাব্দিকৰ মুখত পৰিল৷ “বাবা, উঠ৷ দেৰী হ’ব তোৰ৷’’ “দেউতা আৰু অলপ শুবলৈ দিয়ানা৷ বহুত টোপনি আহিছে৷’’ তাৰ প্ৰিয় সেউজীয়া ভেলভেট ৰঙৰ কোমল ব্লেংকেটখন মুৰলৈকে টানি চকু নেমেলাকৈয়ে শাব্দিকে উত্তৰ দিলে৷ “নহয় বাবা৷ অকলে ইমান দূৰ যাব ওলাইছ৷ দিনটো আগত লৈ যোৱা ভাল৷ ৰাস্তাও অচিনাকি৷ অৰুণাচলৰ একাবেকা পথ৷ সাৱধানে ড্ৰাইভিং কৰিব লাগিব৷ টাইম লাগিব যথেষ্ট৷’’ ইমান পৰে শীতৰ আমেজসনা টোপনিৰ আৱেশকন বুকুভৰি উপভোগ কৰি থকা শাব্দিকে অৰুণাচল শব্দটো শুনিয়েই ব্লেংকেটখন একপ্ৰকাৰ দলিয়াই দি বিছনাৰ পৰা উঠিল৷ “গুড মৰ্নিং দেউতা৷ ইয়েছ, আই এম মষ্ট এক্সাইটেড টু গ’ ডেয়াৰ৷’’ “গুড মৰ্নিং বাবা৷ ’’ শাব্দিকৰ উৎসাহটো দেখি দেউতাকৰ ভাল লাগিল৷ সৰুৰে পৰাই অসমৰ বাহিৰ...

ৰাতিপুৱাৰ বাতৰিকাকতখন প্ৰায় ৮ বাজি ৩০মিনিট মানত হাতত পৰেহি৷ আশা থাকে কাকতখন মেলি লৈ কিছুমান ধনাত্মক চিন্তা-চৰ্চা অথবা কিছু নতুন ধনাত্মক খবৰেৰে দিনটো আৰম্ভ কৰিব পাৰিম৷ কিন্তু সেইখিনি আজিকালিৰ বাতৰিবোৰৰ লগত যেন সম্ভৱ নহয়৷ সেয়া কিন্তু সংবাদকৰ্মী অথবা বাতৰি লিখোতা কেইজনৰ দোষ নহয়৷ এয়া দোষ কাৰ সেয়া আজি নিৰ্ণয় কৰিবলৈ মই লিখিবলৈ লোৱা নাই৷ মাত্ৰ ছাত্ৰ হিচাপে মনত উদয় হোৱা কিছুমান কথা বা কিছুমান প্ৰশ্ন আজি ৰাজহুৱা কৰিম৷ কাকতখনৰ প্ৰথম পৃষ্ঠাই হওক বা শেষৰ পৃষ্ঠাই হওক কতো যেন কোনোধৰণৰ নতুন চিন্তা-চৰ্চাৰ উমান পোৱা নাযায়৷ কতো অকণমানো ধনাত্মক কথা বতৰাৰ খবৰ পোৱা নাযায়৷ কেৱল প্ৰতিবাদ, হত্যা, হিংসা, লুণ্ঠন অথবা ৰাজনৈতিক মেৰুকৰণৰ খবৰ৷ বৰ্তমান সময়খিনিত ৰাজনীতিও যেন কলুষিত৷ ৰাজনীতি অৱশ্যেই ধৰ্মৰ উৰ্দ্ধত যাব নোৱাৰে বুলি বহুখিনি সময়ত আমি ৰাজনীতি বিজ্ঞানৰ ছাত্ৰ হিচাপে জানিবলৈ পাও৷ কিন্তু বৰ্তমান সময়ৰ ৰাজনীতিত ধ...